ভাগ্যপৰীক্ষা ৭৩ বাৰু, আমি এতিয়া খাম কি? পান?-কিয়? ডাইল ৰুটি মাখন সৰু পোলা ও কালিয়া ছানাৰ বৰ; কোমল পাঠা তেলাল থাছি” ভাল ভাল বস্তু বাছি বাছি।
- -আৰু পিঠা-গুড়ি পাচি পাচি।
পৰ্নপিঠা-গুড়ি কেলৈ খাব লাগিছে? পিঠা-গুড়ি একো ভাল বস্তু নহয়; দুখীয়া মানুহেহে খায়। মণি--তেনেহলো নো আমি কি জলপান খাম? 112,- গৰম হালোৱা পায়স ৰি খুঁৰিৰ লাড়, বুৰি বুৰি। মণি-- মোৰ হ’লে দেও, দুটা কথাত বৰ তহুকাল হৈছে আৰু। পান—কি ‘ক দুট? মণি-এটা, দায় এই ভাল কাপোৰবোৰ পিন্ধি থক॥ এইবোৰ পিন্ধিবলৈ বৰ পৰা, য’তে ত’তে বহিবও নোৱাৰো, আগৰ দৰে যেই সেই বনখনতো পোনেই ধৰিব নোৱাৰে; ক'ৰবাত কেনেবাকৈ কাপোৰ ফাটিব, কাপোৰত কিব। চেকা লাগিব, এই ভয়টোৱেই মনৰপৰা মুণ্ডচা হ’ল। গাটোত মুঠেই স দা কি বা বান্ধ এটা যেন লাগি থাকে। আৰু ইটে। এই নতুন ঘৰটোত থকাটো। মই এই ইটাৰ দুই মহলীয়া ঘৰটো ভাল পোৱা নাই। গোটেইখন চাৰিওফালে বহল, মুকলি মুকলি, কেনো কেনেবা পাওঁ। লোকৰ ঘৰত আলহ থকা যেন লাগিছে। মেক আগৰ দৰে, ভগ বেৰ ভগা চলি থকা, সৰুকৈ খেৰৰ ঘৰ অকণমান সজাই দিয়া দে ও হে।
