৪৬ ভাগ্যপৰীক্ষ। মাণি –এৰা হয় হয়, সেই দিনা ৰাতিও লঘোন নহয়? পানী ---সেই লঘোনৰ বাবেহে ইমানেই হৈছে। 5726, 127 দুডাল ফই হল। পাচ দিন বজাৰত বেচি এটকা ৰূপ পালে॥ সেই টকাৰ সেই দিন চাৰি অনা ভাঙ্গি ভাই, বাৰ নাৰ মৰাপাট অনিলো। এই দৰে অলপ অলপকৈ বঢ়াই গৈ, পাছত দিনে আঠ দহ ডালকৈ ফ বাটিবলৈ ধৰিলে। তাৰ পাচত, তোকে তাকে কৰিবলৈ শিকাই ল'লে। এতিয়া দুইৰো মত দিনে কুৰি ডালকৈ ফই বাটিছে হক। ঈশ্বৰৰো এফেৰি দয়া হ’ল, ফইৰ দামটোও ‘দনে দিনে বাঢ়ি যাবলৈ ধৰিলে। তেনেতে, আমাৰ লগতে ফই বাটিবলৈ এই মানুহ কেইটা ললে॥ তেতিয়াৰেপৰা দিনেপতি ছকুৰিকৈ ফই বেচিছে॥ তাকেহে ভাবিছে। বোলে, এইদৰে এদিন লধোন কৰি চাৰি অনা পইচ ৰাহ কৰি ল'বলৈ নে। ' তত দিনে মোৰ আকলে নধৰিছিল কিয়? মাণি—সেইটো এতিয়া কি কৰিব? সেই কবে কোৱা হ'লে দেখোন ইমান দুখেই নহয়। পানী --পাঁচে, এতিয়া হাতত অলপ ৰূপ গোট খাইছে। এতিয়া সৰহীয়াকৈ কিছু মৰাপাট, কিনো; আৰু ফই বাটিবলৈকো আৰু গোটাদিয়েৰু মানুহ ধৰে॥ আপুনি, এইদৰে লাহে লাহে মানুহ বঢ়াই যাব পাৰিলে, হৰিয়ে কৰিলে, কাৰবাৰো বাঢ়ি গৈ থাকিব।
