এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২
ভাউৰা পুৰাণ
পচলাৰ পানী টুপী থৌ চিচাত ভৰেই।
দুখীয়া জোৱাই আহিলে খাব হুতাহ পলেই॥
পচলা কুটিলা তাই আঢ়েই আঙুল কৰি।
পচলাত পানী দেই আঠু সমান কৰি॥
পচলা ৰান্ধিলা তাই নুঠিল ৰাগে পাগে।
ধোৰা কাউৰী লই গেল বাহৰ আগে আগে॥
দিহা—
শ্যাম বদনে বোলে,
বৈস বাল কানাই কদম তলে॥
চাৰি পাচ জনে বাপ কৰি আছিল মেল।
জেঠৰ এক দিন থাকাত ভূঁইকঁপটো গেল॥
পছিমৰ পৰা আহিল হৰৌ হৰৌ কৰি।
তিৰি চলি হাতত ধৰি কৰে লৰালৰি॥
যি পোনে কৈছো কথা সেই পোনে বৈছি।
জেঠ মাহা শনিবাৰে ভূঁইকঁপটো গৈছি॥
হাঁহ আহিল পাৰা ভাহিল আৰু ভাহিল গৰু।
ঘিৰ মিৰ কৰি ভাহি পৰিল ভাত ৰান্ধা চৰু॥
শাল পুতিলা গাড়ী পুতিলা আৰু পুতিলা ৰুৱা।
ভূঁইকঁপে উইলে দিলাক মাজ মৈজাত কুৱা॥
জোতাৰ পুতিলা নেঠা পুতিলা আৰু পুতিলা মাকু।
ভূঁইকঁপে উইলে দিলাক ফোটা মাৰা ফাকু॥
শ্যামৰায় গোসাই বৰত আমি আছিলো ৰাতি।
আপিন্তা কঠালগিলা খাছ্লো কাটি কাটি॥
