ব্রহ্মবৈবর্ত পুৰাণ। a মিনো নচাড়া বাপ পুন্য বৃন্দাবন। ইশ্বৰত ভক্তি ভৈলে নুহি অন্য অথ।। অতি মনোহৰ গান তোমাৰ কুড়াৰ । হেনজানি নচাৰীব। ভজিয়ে মুৰাৰি গোপ সি সঙ্গে পুত্র ক্রিড়ল। অপাৰ ॥৮ ০৮ ভক্তিত সন্তোস কৰ ভয় হৰি। ৮১৬ এহি বুলি নবজ। কুযৰ সেকত। কযৰ কথা শুনিয়ে। কন্ন ভৰি। বিহ্বল স্বভাৰ ভৈঃ কুৰ আগত ॥ বলােৰাম পি, ভনে বোলা হৰি হৰি। কতক্ষনে কুক্ষন ভেলা' নন্দৰাই । বুলিলে গিল। সে!কে নক বই । । তি মনেহৰ বাণ গেল নগড়। উদ্ধৱৰ বৃন্দাবনলৈ গমন। দৰ জনা ৩ ট তহি মনেহৰ ।। কয়, নিতি না নন্দ নৃপবৰ। সুন্দৰ গনৰ মন • |হ জাক দেখি। কালৰ ধিন তজ। জানা ব্রজেশ্বৰ। ইেন বা মণ্ডক চাই। উপেশি । ৮১০। মেহেব জাইবাৰ কথা গোকুল নগড়ি। গোপিকা গনক ও কনে পাৰি।। উদৱক পকি দিলাে তাতি শিঘ কৰি ।৮১৭ জযোদা নেহিনি দুইব। কত ৫জিলা উদ্ধবর মুখে বার্তা বুলি সকলে। মতো অধিক পৃতি জানো নাঁসি কত। সোক তেজি মন থিৰ কৰা মহাবলে। কিয়নে। নচৰা বাপ আসি থৰাত। ৮১ জমেদ। কোহিসি দিকৰি গোপিন। এক বাৰ গৈয়া অল্প দিন গোল। উদৱে বুঝায়। সাম্ভ কৰিলে মন || ৮ ৮ ঢলিয়েক বলাপ ৰগ। মেৰ মত। সুদমদি কৰি গােপ বালক আচয়। একিবুলি নন্দৰাজা বসাই। কোলা। প্রানৰ সদৃসি ৰাধ। মোহোৰ নিচ্ছয় ॥ কুমক লৈ নাহি বোল নাত । ৮১২ মঞি দত্ত জ্ঞানে সোক কৰি উপসা। নেত্ৰৰ লোক পুন্ন ৰাখিতে নপৰে। উদ্ধৱ আসিলো মোৰ ভকত একান্ত ॥ ৮ ৯ কৃষক তিয়াই নন্দে লোকৰ ধৰে ৷ হাত অনন্তৰে কথা সুনা মুনিবড়। বসুদেৱ দৈকি উদ্ধৱ তাত পৰ। ও যুগলত পুৰু পুনু চুম। দেই । অ মােৰ হৃদয়ত সাবটি থাকয় । ৮১৩ বলদেৱ অক্ৰৰ গামিলা সেহি থান। দু-ঘদ বাক্যে একো বুলিবে নপাখি। এনাম কৰিলা কৃষে, কৰিয়া সম্মান ॥ ৮২০ সাতটি ধৰিা নন্দে গালে চুমা পাৰি। বসুদের পদ্ধতি নিয়ে। মহাসয় । পুন্ন ব্রহ্ম ভগৱও তা পুত্র পাই । মোৰ ভযু পুত্ৰগন জানিবা নিচ্ছয় ॥ সবে মনোৰথ সিদ্ধি পাইলা নন্দ ৰাই । ৮১৪ গোকুলৰ পৰা অাসি গাছে মথুৰাত। জগত ইশ্বৰ হৰি ভঙ্গা নন। মঞি পিতৃ নে তো তুমি পিতৃসে সখ্যাত ॥৮২১ উপনয়নৰ কাল ভৈল উপস্থিত। কৃষৰ কথাত নৰ সদ। দিয়া মন। একান্ত ভক্তিয়ে ভজিয়োক নাৰায়ন। মহােৎসৱ গৈলে পুত্ৰ দেখিব সাম্প্রত । কর্মবন্ধ নষ্ট হৈব সফল জিৱন । দৈৱ কি বদতি মুনিয়ােক নন্দৰাজ। পাপৰ মূলক নষ্ট কৰে হৰি বথ।। মোৰ পুত্র জেনে তযু পুত্রে নাহি ৰাজ৷ ৮২২ স!বটি
