পৃষ্ঠা:ব্ৰহ্মবৈবৰ্ত্ত পুৰাণ.djvu/৮৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

ব্ৰহ্মবৈবৰ্ত পুষল। ৭৫ ব্ৰহ্মা তনয় স্বায়ম্ভৱ মনৰ। ভিক্ষুককে। ৰাজা দেন্ত দান চয়। সদায় ৰকে মুখে মোৰ কৃষ্ণ নাম। মহন্ত বৈযুৱ ৰাজ৷ আতি দয়াময়। পাতক চাড়োক ডাকি বোলা ৰাম ৰাম॥ ৫৭ পুলি পুন্ন গন কৰি মোহোত ধুয়। পাছে ফল মুল ৰাজা কৰয় ভোজন॥ ৫৮ বৃন্দাৰ তপস্যা। তান ভাৰ্যা সৰুপ। কৈন্যা মহাদৈই। চতুপ প্ৰহৰ পথ পাৰ ধিকাৰ তক নন্দ বুলি ৰাজা জানা সৰে সাৰ পৃয়ত্ত উত্তাপাদ.জে পুত্ৰ দুই॥ তব সত গুনে হোৰে মণ্ডল ইশ্বৰ। উত্তনপাদৰ পুত্ৰ ধ্ৰুব মহাসয়। তাহৰ দ্বাদষা কাছে ৰাজেন্দ্ৰ অপাৰ ৫৮১ বৎসবগ্ন নামে খ্যেত্ৰ ৱৰ ভনয়॥ ৫৭৪ ৰন্দ্ৰৰ পঞ্চক্ষ সভা বসয়। তাহানে তনয় ভৈলা কেদাৰ ভুপতি। সপ্তদিপেশ্বৰ ভৈল' ৰাজ। মামতি। বন মুকুত। হিৰা গন কৰ দেয়। মন্ত বৈষ্ণৱ ৰজা দেখি নাৰায়ণ। গ বাজি মাণিকক্ষে সুবল্প পোৱাল। ৰজাৰ ৰক্ষাৰ•পদে দিলা সুদৰ্শন + ৫৭৫ কেদাৰ ৰাজক দেই ৰাজ কৰ মাল। ৫৮২ স'তলগ ব্ৰাহ্মণক ন ৰায়ে। ভোজন। আনন। নানা ঐব্য চয় দেই ৰাজা গণে। ব্ৰাহ্মণৰ লক্ষ অপকাৰ সোসোভন॥ কেদাৰ নৃপতি তাক লৱে ৰঙ্গ মনে॥ ব্ৰাহ্মণৰ দুই লক্ষে তান্ন বায়। ইশ্বৰক জজ্ঞে জজিলন্ত নৃপবৰ। ভোজন কৰায়ে নিতে ৰা মহাসয়। ৫৭৫ দানগণ কৰিলন্ত অতি ৰুচিকৰ। ৫৮৩ সাত লক্ষ ধেনু নিতে নিতে কৰে দান। জজ্ঞে। কুলে কল লক্ষ্মি দেবিজাত ভৈলা। নবিন প্ৰসুত। বৎস সমে কৰি মান। অগ্নি সুব্ধ বস্ত্ৰ সম ৰাজ। তুলি লৈল। ৪ সুবৰ্গৰ শৃঙ্গ খুৰ সব ৰজত। কলাপা লক্ষী দেবি ৰতন তুসনা। অগ্নি শুদ্ধ বস্তু সমে হাতি ৰুচিকৰ ৫৭৬ সুন্দৰি গনৰ মধ্যে কমললোচনি। ৫৮৪ সতলক্ষ সুবক দেই নৃপৰে। পুজা কৰিলম্ভ ৰজা কৈন্যাক সাদৰি। সালি ক্ষেত্ৰ ভূমি দান নিতে নিতে কৰে। ভাৰ্যাৰ হাতত দিল। ৰজা মান্য কৰি মণি মুক্তা হিৰা ৰত্ন মানিক সকল। ৫তি দিনে শাঢ়ি যাই সুন্দৰি তবলা। হস্তি ঘোড়া লক্ষে লক্ষে দে মাল। ৫৭৭ চন্দ্ৰমা বদনি কৈ। সেন চন্দ্ৰ কল। ৫৮৫ প বস্ত্ৰ ধান্য গন ভণ্ডাৰে ভণ্ডাৰে। এক দিন মহাৰজা কৈন্যাক বুলিল। সুবৰ্মৰ পত্ৰ চয় দেন্ত আপোনাৰ। জগন, মধ্যে বড় লৈয়া বড় বালা। সুৰ জ সুত্ৰ অঙ্গিন্ডি পৰম। ৰাজাৰ বচন শুনি কন্য। সোলে বনি। সুন্ন আসন চয় দেয় মনোৰম ৫৭৮ আমি স্বয়ম্বৰি কৈন্যা সুনা মহামানি॥ ৫৮৬ দধি দুগ্ধ মৃত মধু গুৰ অনুসৰি। তুমি মোক কেনে স্বামি দিলা নৰেশ্বৰ। ব্ৰাহ্মণ গনক ৰাজ দেন্ত নদি কৰি মনে বৰি আছে। মঞি জগত ইশ্বৰ। ব্ৰাহ্মণ গনক দান কৰে এহিমতে। বিদাই দিয়োক না তপস্যাক জাইলো। সাতসৰ পৰা সন্ধ্যা কালক প্ৰম্ভে॥ ৫৭৯ তপস্যা বলে আমি কৃষ্ণু ভজিবে। ৫৮৭