এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৪৯
বৈষ্ণৱী কীৰ্ত্তন।
তাৰ মাজে ৰত্ন-পঙ্কজমালা।
উজ্বল মুখ তাৰ লাগি আলা॥
হেন মনোজৰ ৰূপ নিৰীখি।
থাকিব সমস্ত অঙ্গক দেখি॥
মস্তকৰ পৰা পাদ পৰ্য্যন্তে।
নমাইবে মনক দুনাই দেখন্তে।
ধ্বজ-ব্ৰজ-যব পঙ্কজ যাৱে॥
প্ৰদক্ষিণ নমি পৰিৰ পাৱে।
এতেকে হৈবেক পৰম সিদ্ধি।
হৰিলে জানা জগতৰ নিধি॥
হেলায় সংসাৰ তৰিবা পুনু।
নকৰা বিফল মনুষ্য তনু॥
দৃঢ় কৰি ধৰা হৰি পাৱ।
পাপসাগৰত এছিসে নাৱ।
কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে শৰুৰে ভণে।
বোলা হৰি হৰি সমস্ত জনে॥
ঘোষা।
এ প্ৰাণ হৰি গৈলা এৰি।
পদ
হেন কৰি ভৈলোহোঁ বঞ্চিত।
কিমতে ধৰিবো আবে চিত্ত॥
