যেজামিন ফ্রেন্ডলিস বিমৰ কৰাইয়েক বেঞ্জামিনে তেওঁৰ নামৰ প্ৰতিভু অভিজা জোমিনক লিখা পঢ়া শিকাব লাগে বুলি ইংলণ্ডৰ পৰা লিখি উঠিয়াইছিল। অৱশ্যে মাৰু বাপেকে যে বেঞ্জামিনৰ শিক্ষাৰ ষর নেভাৰিছিল এনে নহয়; কিন্তু তেওঁলোকে দেখিছিল যে, চানো মতেই তেওঁক বেচি ওপৰলৈ পঢ়াব নোৱাৰে। কোনো নাথমিক স্কুলত পঢ়াই আনি তেওঁলোকৰ ব্যৱসায়ত সোমাই নব লাগিব। তেওঁলোকে এদিন বেঞ্জামিনক মাতি আি লত দিয়াৰ কথা তুলিলে । কিন্তু এই কথাও কৈ থলে যে বাকী মেয়খিনিত তেওঁলোকৰ ঘৰুৱা কামত সহায় কৰিব লাগিব। রচিবলৈ দিয়া কথা শুনি যেনে মনত অসীম আনন্দ পালে ল সাজৰি সময়ত সকলো খৰুৱা কাম কৰি বুলি ৰং মনেৰে গাত । বোষ্টন নগৰত এখন অবৈতনিক প্রাথমিক স্কুল আছিল । তওঁৰ সেই স্কুলত পচিবলৈ দিয়া হল । তেতিয়া তেওঁৰ নয়ল মাঠ বছৰ মাথোন। সেই স্কুলৰ শিক্ষক মিঃ উইলিয়মচ, এজন বিজ্ঞালোক আছিল। বেঞ্জামিনে স্কুলত প্রথম মাহুতে অসাধাৰণ মাৰদৰ্শিতাৰ চিনাকি দিছিল । আঠ বছৰীয়া ল'ৰা এজনৰ অসামান্য বুদ্ধি-বৃত্তি দেখি শিক্ষক মহোদয় মুগ্ধ হল। তেওঁ প্রত্যেক শ্রেণীতে সদার প্রথম স্থান লাভ কৰিবলৈ ধৰিলে । মাৰু শিক্ষকে অলপ দিনৰ ভিতৰতে তেওঁক ওপৰ শ্ৰেণীলৈ চুলি নিদি নোৱাৰিলে। এইদৰে খাপে খাপে তেওঁ ভগবলৈ
