দুই
এৰিষাৰ প্ৰৱল আপত্তি সত্বেও ঋষিত গুচি আহিছিল একাডেমীলৈ। তাৰ স্বপ্নৰ কেৰিয়াৰ এটা সি ধ্বংস কৰিব নােৱাৰে। ঋষিতৰ বুজনিত অৱশ্যে পিছলৈ এৰিষা মান্তি হৈছিল। তাৰ জীৱনবােধ আৰু প্রত্যয়ৰ ওচৰত তাই হাৰ মানিছিল। ফুল কুমলীয়া ছােৱালীজনীৰ মনত বাহ লােৱা ভয়-সংশয় বহুখিনি কমিছিল।
বহুদিন ঋষিত ঘৰলৈ যাব পৰা নাছিল। একাডেমী ট্ৰেইনিঙৰ পৰা দুবছৰৰ মূৰত এবাৰ সি ঘৰ ওলাইছিলগৈ। সেইবাৰ সি এৰিষাক লগেই নাপালে। তাই দার্জিলিঙত থকা মামীয়েকৰ ঘৰলৈ ফুৰিব গৈছিল। ইমানদিনৰ পাছত ঘৰলৈ অহাৰ পাছত এৰিষাক লগ নােপােৱা কথাটোৱে তাৰ মনত গভীৰ বেজাৰ দিছিল । সি ঘৰলৈ আহিম বুলি আগতে ফোন কৰিও জনােৱা নাছিল। হঠাৎ ছুটী পাই গৈছিল। সি।
কেইদিনমান থাকিয়েই একেই ৰিক্ত হৃদয় লৈ ঘৰৰ পৰা একাডেমীলৈ ঘূৰি আহিছিল। পুনৰ সি একাডেমীৰ কঠোৰ ট্ৰেইনিঙৰ মাজত সময়বােৰ এৰি দিছিল। ঋষিত যেতিয়া পুনৰাবৰ ঘৰলৈ আহিছিল তেতিয়া তাৰ পােষ্টিং অর্ডাৰ হৈ গৈছে। জম্মু ৰেঞ্জৰ মেজৰ হিচাপে তাক নিযুক্তি দিয়া হৈছিল। নিযুক্ত হােৱাৰ আগতে সি কেইদিনমান সময় পাইছিল। সেই বাবেই সি ঘৰ পাইছিলহি।
: এৰিষা আছেনে? ঘৰত চাহ-তাহ খায়েই সি মাকক সুধিছিল।
: নাই নহয়। কিয়, ৰহমান খুড়ালৈ ফোন কৰা নাই নেকি! তাই এন. আই.ডি. আহমেদাবাদত ছিট পালে নহয়।
: এন.আই.ডি।
‘অঁ’, আহমেদাবাদত আছে যে। নেচনেল ইন্সটিটিউট অব ডিজাইন।— মাকে ক’লে, যােৱা মাহৰ পােন্ধৰ তাৰিখেই তাইক ৰহমান খুড়াই থৈ আহিলগৈ।
মাকৰ কথা শুনি ঋষিতৰ মনটো মৰি গ’ল। ৰহমান খুড়াই দিয়া এৰিষাৰ হােষ্টেলৰ ফোন নম্বৰটো লৈয়েই সি তাৰ নতুন কর্মক্ষেত্রলৈ আহিছিল। জম্মুত জইন কৰিয়েই সি এৰিষাৰ হােষ্টেলৰ নম্বৰত ৰিং কৰিছিল।
: হেল্ল’!– কোনােবা এগৰাকী মহিলা ৰিচেপছনিষ্টৰ মাত সিমূৰত শুনা পােৱা গৈছিল।
: হেল্ল’! মই জম্মুৰ পৰা কৈছোঁ। আপােনালােকৰ হােষ্টেলৰ এৰিষা নামৰ ছােৱালীজনীক মাতি দিব নেকি?
: হ’ব। পাঁচ মিনিটৰ পিছত ডায়েল কৰক। —ৰিচেপছনিষ্টগৰাকীয়ে কৈছিল।
পিছৰবাৰ ফোন কৰি ঋষিতে সিমূৰত এৰিষাক পাই গৈছিল । তাৰ চাকৰিত জইন কৰাৰ খবৰ দিছিল। তাই তাৰ ফোন পাই আনন্দত অধীৰ হােৱা যেন লাগিছিল। তাই তাৰ সৈতে অনর্গল কথা পাতিছিল। ঋষিতে মাথোঁ ওঁ আঁ কৰি গৈছিল।
: হােষ্টেললৈ আহিবা দেই! মােক লগ কৰিবলৈ আহিবা দেই। তাই বাৰে বাৰে কৈছিল। ইমান
দিন তােমাক দেখা নাই, চাবৰ খুউব মন গৈছে জানা।
