এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৩৪)
কিকৰিবো কৈক যাইবো মনত ভাবিলা।
ৰূপদেখি কামৰানে জৰ্জ্জৰিত ভৈলা॥
সুধিবে লাগিলা কথা মধুৰ বচনে।
কাহাক লাগিয়া তপ কৰা কি কাৰণে॥
তৰুণ বয়স দেখে স্বামী সঙ্গে নাই।
ইহাৰ নিৰ্ণয় মোক কহিয়ো বুজাই॥
তোমাৰ সমান নাৰী নাহি কোন স্থানে।
কোন বাঞ্চা সিদ্ধি হেতু আছা শুদ্ধমনে॥
ত্ৰৈলোক্য ভিতৰে নাৰী তোমাৰ সমান।
সত্য কৰি মোত ভাঙ্গি বোলাহা বচন॥
ইত্যাদি অনেক ভাৱে ৰাৱণে সুধিলা।
তথাপিও সীতা শান্তী চক্ষু নেমেলিলা॥
আৰ কিছু কওঁ বুলি মনত ভাবিলা।
তপ ভঙ্গ কৰো বুলি কহিতে লাগিলা॥
স্বামী সেৱা কৰ তই মোৰ বোল লই।
তুমি তপ কৰা মই জানো অভিপ্ৰাই॥
বৰিও মোহাক মই ৰাজ লঙ্কেশ্বৰ।
জগত বিজয়ী মই ৰাজা ত্ৰৈলোকৰ॥
পুলস্তিৰ নাতি বেদ বিশ্ৰৱা নন্দন।
পৰি নাতি ব্ৰহ্মাৰ যে নামতে ৰাৱণ॥
চন্দ্ৰসূৰ্য্য আদি দেৱগণ যত যত।
শ্বাটে আসি তিৰি লোকে মোৰ চৰণত॥
