পৃষ্ঠা:বাৰাহ-চৰিত্ৰ.djvu/১০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৬)

হংস জানে চলি গৈল ব্ৰহ্মা এহি বুলি॥
মহেশ পাশক লাগি সবে গৈলা চলি॥
কৈলাসক পাই ব্ৰহ্মা হংসৰ নামিলা।
ত্ৰিদশ সহিতে বিধি ভূমি পাৱ ভৈলা॥
আগ কৰি ব্ৰহ্মাক বসিলা দেৱগণ।
প্ৰতি জনে নমিলন্ত হৰৰ চৰণ॥
হেন দেখি মহাদেৱে বচন বুলিলা।
দেৱ সমে ব্ৰহ্মা তুমি কি কাৰ্য্য আসিলা॥
হেন শুনি ব্ৰহ্মা পাচে বুলিলা বচন।
কি কহিবো দেৱতাৰ দুঃখৰ কাৰণ॥
তোমাৰ আমাৰ বৰে অবধ্য ৰাৱণ।
লুড়ি পুৰি সৰ্ব্বস্বক কৰিলা উচ্ছন্ন॥
শুনি হৰি বোলে চিনি নপাওঁ উপায়।
আসা সবে মিলি যাওঁ মাধৱৰ ঠায়॥
এহি বুলি মহাদেৱে বৃষভে চড়িলা।
বিষ্ণুক সুমৰি পাচে হাতে শূল লৈলা॥
এত হন্তে প্ৰজাপতি হংস যানে চৰি।
ত্ৰিদশ সহিতে গৈলা ব্ৰহ্মা বৈকুণ্ঠক লৰি॥
আছে বিষ্ণুলোক সত্য লোকৰ ওপৰে।
ত্ৰিদশ সহিতে চলি গৈলা ব্ৰক্ষা হৰে॥
বৃষভে হংসৰ নামি ভৈলা ভূমি পাৱ।
আচান্ত কৰিয়া ভৈলা পবিত্ৰ স্বভাৱ॥