এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৫)
প্ৰজাপতি কহো দুখৰ কাৰণ।
আমাৰ কৰয় পীড়া দুৰ্জ্জন ৰাৱণ॥
স্বৰ্গক কাঢ়িয়া লৈলা সৰ্ব্বস্বক হৰি।
মাৰে কীল ভুকু আৰু যৈতে পাৱে ধৰি॥
সহিব নোৱাৰো আমি দুঃখ অতিশয়।
স্বৰ্গ এৰি পলাই যাও যৈতে দেৱচয়॥
ইটো কষ্ট খণ্ডায়োক ওহে দেৱৰাজ।
যেন মতে ৰক্ষাপাৱে ইটো স্বৰ্গৰাজ্য॥
তোমাৰেসে সৃষ্টি নষ্ট যাই প্ৰজাপতি।
যি উপায়ে ৰহে তাঙ্ক চিন্তিয়ো সম্প্ৰতি॥
তুমি বিনে আপদে তাৰন্তা আছে কোন।
তুমি বিনে দুৰ্জ্জন বৰস্তা আছে কোন॥
তাক শুনি ৰক্ষা পাছে চক্ষু মেলিলা।
ত্ৰিদশ দেৱক পাচে আগতে দেখিলা॥
ত্ৰিদশ দেৱৰ ভৈলা এনুৱা বিলাই।
উঠা দেৱগণ আৰু উঠা সুৰৰাই॥
শুনিয়োক দেৱগণ কহো স্বৰূপত।
ৰাৱণে পীড়য় মই জানো ত্ৰিজগত॥
মহেশ আমাৰ কৰে অবধ্য ৰাৱণ।
সিকাৰণে জগতকে পীড়য় দুৰ্জ্জন॥
সিহেতু গুণিয়া মই উপাই নপাওঁ।
হৰৰ পাশক লাগি সবে চলি যাওঁ॥
