২০০। [ ২য় যা, এ সংখ্যা। শৰখীয়া দিব লাগে; আৰু সেই ভতৰাই কোনো খেতিত শষ্যাদি খালে মামাৰে, খাত নিদিও, যাৰ খৰত গধূলি থাকে সেয়ে তাক বান্ধিব, শৰ কৰি খুলি প্ৰতিজ্ঞা কৰিতে, গাৱত সুলক্ষণৰ গুটি সিচাৰ চিৰ ধৰিৰ পৰা যায়। জেহেলে সকলো কামতে, না পাখীৰত গাৱা মানুহৰ ফোনে। কমে অভাৱ নহৰ আৰু লোকৰ ওচৰত হাত পাতিব নালাগিব। তেনেহলে বিদেশী গৰু লৰ নালাগিব আৰু বিদেশী “Swiss milk,* "Horlicks milk, Condensed milk,* আদি নানা তৰহৰ গাখীৰত পইচা নষ্কাঙি ৰৰ পচা ঘৰতে খব পাৰি। ৩। খোবা,-জকালি সদায় আৰু আৰকালি সপ্তাহত এবাৰকৈও হলেও গৰুক গা ধুৱা নিয়মটি কৰা বৰ ভাল। কিন্তু গত মত খিচ লগি থাকিলে তেতিয়াই খুওৱা ভাল, আৰু খেৰেৰে মলি গাৰপৰ শুকান গোযৰ চিকৰা আদি গুচাই দিব লাগে। আমাৰ ইয়াত চৰ বিহুৰ দিনাত বাজে গৰুৰ গাত পানী মপৰে, আৰু সিও না,কাৱাতে”। হালত গৰুৰ গাত বোকা লাগি থাকে আৰু গৰু গোহালিত খিনিত পৰি থাকি ওলাই আছে, সেই চিনি কবি গাতে শুকাই বাস, ভালৈ গাহে কামুৰিৰুে নকৰে। গৰু মানে “গৰু, তাক জীৱ অথক বস্তুৰ দৰে (অশোকে গবে। গা ধুৱালে পা চাষ চিকুন হয়, গত মাখি, উহ নপৰে আৰু বেয়া বেমাৰও নয়; গতিকে গৰুৰ দিনে দিনে ঐ ৰাঢ়ে, সি শত নিপল হয়। হা যোৱাৰ পাছত ৰা পাড় টনাৰ পাছত গৰুৰ ভৰি শ। মলি দিৰ লাগে, তেজি সোনকালে তাৰ ভাগৰ পলায়। অপৰি পুৱা পৰ্সি দুবাৰ গা এলিলে সোনকালে গম খৰিব পাৰি যে ভাৰপৰা কি কি উপকাৰ পায়। ৪। গৰু চৰোৰা তলি।বৰ্তমান সময়ত বিশেৰপৰা হা মানুহৰ সংখ্যা খেছি হোৱাত আগৰ দৰে গৰুৰোৱা-গুলি যি মতে পাৰলৈ নাইকিয়া হৈ আহিছে। সেইবাবেই গাৰে গৱে একোডোখৰ মাটি মুকীয়াকৈ যাই। কাৰণে বেৰি থব লাগে যাতে আটকত গৰু চৰাৰ পাৰি। তেনে মাটি ৰেৰে বাকিলে যে আৰু ভাল; কাৰণ গৰুৰ শৰম বুলি ভাল ভাল খাঁ বুলি-জি তাত আৰু পাৰে, আৰু গৰু দুখত পৰিৰ কোলে আশঙ্কা থাকে। বাৰিষাৰ পাছতেই আমাৰ ঠাইত ও গৰু মৰা দেখিবলৈ পোৱা যায়; কাৰণ প্ৰাহৰ
