এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩২
পৰীক্ষা
সংসাৰৰ অনিত্যতা ক’লা যতমান
সকলোৱে সঁচা, দেবি! সকলো প্ৰমাণ।
এই অনিত্যতাৰেই গঠিত জীৱন?
নোহে কদাচিতো তেনে। শৰীৰৰ এই
সাৰহীন পঞ্চভূত গঠন-পদাৰ্থ;
আত্মা অনন্ত কিন্তু নিত্য চিৰকাল,
মহানিত্য মহেশৰ ব্যৈক্তিক বিকাশ।
নিত্য বস্তু অনিত্যত সন্তুষ্ট নহয়,
চিৰন্তন চিৰস্থায়ী নিত্য-সুখাকাঙ্খী।
ইন্দ্ৰিয়ৰ পৰিতৃপ্তি, উতনুৱা ভাব,
তাৰপৰা পোৱা সুখ, অতীব চঞ্চল—
আদিত্যৰ প্ৰতিবিম্ব যেনে দৰ্পণত৷
স্বাধীন নিত্যতাকাঙ্খী নোহে তাত সুখী
ন্যায়-নীতি-ধৰ্ম্ম-জ্ঞান-সঙ্গীজনসহ
সুচৰিত্ৰ-পথে কৰি গতি অবিৰাম,
লভে আসি যাত্ৰা-শেষে পৰমেশ-পদ—
অনন্ত সৌন্দৰ্য্য়পূৰ্ণ, প্ৰশান্ত বিৰাম,
আবেগ-উদ্বেগ-আদি-বিকাৰ–বিহীন—
থাকে তাত চিৰসুখে-অনন্ত অমৃত
পানে থাকে সদা তৃপ্ত অনন্ত সুখত।
