এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫
চতুৰ্থ দৃশ্য।
পথিকক জলধাৰা, কিয়বা কৰিবা
অশান্ত অশ্ৰান্ত তাক মৰিচীকাচৰ?
মদন|— ভুল তযু, চন্দ্ৰাননে! প্ৰকৃতি-দেবীৰ
সৌন্দৰ্য্যেই শ্ৰেষ্ঠৰত্ব। কৃশা তটিনীৰ
বিলাস-বিভোৰ-নৃত্য, পখীৰ মধুৰ
কল-কল-কল-গান, শ্যামল প্ৰান্তৰ,
হৃদয়-আলোড়ি শোভা উচ্ছ ভূধৰৰ—
হিমানী-মণ্ডিত-শৃঙ্গ গগন-গম্ভীৰ—
বিকশিতা কমলিনী, পূৰ্ণ শশধৰ—
সকলো সৌন্দৰ্য্যভৰা, সৌন্দৰ্য্য়-আধাৰ,
সকলোৰে কমনীয় কান্তি নিৰূপম,
তাৰো বেছি কমনীয় কামিনী-আনন।
এই ফুল্ল শোভা, এই সৌন্দৰ্য্য়-আকৰ,
তাৰো যদি পৰে শেষ আন্ধাৰ ভিতৰ,
কিবা সৌন্দৰ্য্য়ৰ কাম, সৌন্দৰ্য্য কিহৰ?
প্ৰকৃতিৰ লীলাভূমি গহন কাননে,
পূৰ্ণ চন্দ্ৰমাৰ আভা নিস্তব্ধ নিশীথে,
ফুটে পদ্ম জলাভূমি মাজে; সৌন্দৰ্য্য়ৰ
উৎকৃষ্ট আধাৰ, ছায়া অতুল ৰূপৰ,
ৰমণী-বদন; সিও যদি মানবৰ