এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
॥ প্ৰগতিৰ গান॥
(২৮)
আমি জেতুকাৰ সেউজীয়া পাত
নাচি থাকোঁ হালিজালি
ৰঙা হিয়াবোৰ বেদনাৰে ভৰা
তথাপি থাকোঁ উমলি॥
০ ০ ০
আমাৰ ৰঙেৰে ৰঙিয়াল হৈ
উৰি ফুৰে কত অলি
সুযোগ বুজি কৰি দংশন
আমাক দিয়ে যে বলি
পৰি ৰওঁ আমি অন্ধকূপত
হৈ সমাজৰ মলি॥
০ ০ ০
জোনক বিচাৰি উৰিলে মানুহ
পৃথিৱী বিচৰা নাই
আমাৰ বুকুতে মজিছে মানুহ
আমাকে চাওঁতা নাই,
মানুহে মানুহক কিদৰে খেলিছে
বিচাৰ কৰোঁতা নাই
হে জ্ঞানীবৰ, তোমাৰ দেখোন
জ্ঞানৰ প্ৰকাশ নাই
ঢালাচোন তোমাৰ জ্ঞানৰ কিৰণ
কিজানি উঠোঁ উজ্বলি॥
⸻
[৪১]
