পেৰিক্লিচ্
মেৰিনাই কলে “আই, নালাগে। চাকৰটি গলে আপুনি বৰ কষ্ট পাব।”
তেওঁ যাবৰ সময়ত মানুহ জনক কৈ গল, “মই যি কৈছোঁ মনত ৰাখিবি?” ইয়াৰ অৰ্থ এই যে তেওঁ তাক মেৰিনাক মাৰিব কৈছে, সি যেন সেইটো কৰে। কি ভয়ানক! দুই আখাৰ কথাতে এনে এটা নিৰ্দোষী সুন্দৰী প্ৰাণীৰ হত্যা নিহিত আছে।
(১০)
যেতিয়া দুয়ো সাগৰৰ পাৰ পালে, মেৰিনাই সুধিলে “বতাহ পশ্চিমে বলিছে নে?” ইয়াত মানুহ জনে উত্তৰ কৰিলে যে দক্ষিণ পশ্চিমে বলিছে।
পাৰত আহি তেওঁ সাগৰৰ পিনে চোৱাত, তেওঁৰ জন্মৰ বিবৰণ, ধুমুহাৰ কথা, পিতাকৰ শোক, মাকৰ মৃত্যু, সকলো আহি মনত পৰিল; আৰু দুখ কৰি কৰি মানুহ জনক কব ধৰিলে, “লাইকোৰিডাই মোৰ আগত কৈছিল, যে মোৰ পিতাই সেই ধুমুহা দেখি কেতিয়াও ভয় কৰা নাছিল; বৰং নাবিকবিলাকক সাহসী হবলৈ উৎসাহ দিছিল। আৰু জৰিৰে হাতখন মেৰাই আৰু মাস্তুলৰ ওপৰত উঠি, যি সমুদ্ৰে মূহুৰ্তে মূহুৰ্তে জাহাজখন বুৰাওঁ বুৰাওঁ কৰিছিল, সেই সাগৰক শান্ত কৰিছিল।”
১৯
