এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
চণ্ডিকাখ্যান।
সমস্ত দেবৰ শক্তি তোমাতে বিলীন;
দেব ঋষিগণে পূজে তোমাৰ চৰণ॥
কৰিলো প্ৰণাম আমি ভক্তিৰে তোমাক॥
তযু কৃপাবলে শুভ আমাৰ হউক॥
অতুল প্ৰভাব যাৰ বল অসংখ্যাত;
বিধি বিষ্ণু হৰ কৈতে নুহিকে শকত॥
সেহি চণ্ডিকাৰ মতি ভুবন পালনে;
হউক সতত যেন অসুৰ নাশনে।
লক্ষ্মীৰূপে সুকৃতীৰ গৃহত বসতি;
অলক্ষী ৰূপেৰে যাৰ পাপিষ্ঠত স্থিতি॥
বুদ্ধি ৰূপে সুবুদ্ধিৰ বাস হৃদয়ত;
শ্ৰদ্ধাৰূপে থাকে সেই সাধুৰ লগত।
কুলীন জনৰ লজ্জা তুমি ভগৱতী;
প্ৰণামোহো তব পাৱে ৰাখা এহি সৃষ্টি॥
অচিন্ত্য তোমাৰ ৰূপ বীৰ্য্য ভগৱতি;
কিৰূপে বৰ্ণাবো আমি নাহিকে শকতি।
ৰণত তোমাৰ দেবী যতেক চৰিত;
দেখি দেবাসুৰে হৈল অতি আচৰিত॥
ত্ৰিগুণ ধাৰিণী তুমি জগত কাৰণ;
[১] ছয়ঋপু দোযে নাহি কৰোহোঁ দৰ্শন।
- ↑ ছয়ঋপু, লোভ, মোহ, কাম, ক্ৰোধ, মদ, মৎমৰ।
