এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১২৯
চণ্ডিকাখ্যান
| একবাৰ মাত্ৰ | আখ্যান আমাৰ | |
| শুনিলে তাদৃশ | প্ৰীতি হয় মোৰ॥ | |
| মোৰ অবতাৰ | কথাৰ কীৰ্ত্তনে | |
| আৰু ভক্তিনম্ৰ | ভাবত শ্ৰবণে। | |
| কৰে পাপ নাশ | আৰোগ্য প্ৰদান | |
| প্ৰাণীগণ হস্তে | কৰে পৰিত্ৰাণ॥ | |
| সমৰ কালীন | দৈত্য বিনাশন | |
| শুনে যদি মোৰ | পুৰুষে আখ্যান। | |
| শক্ৰকৃত ভয় | নহয় তাহাৰ | |
| সুখ সম্পদত | যাই সৰ্ব্বকাল॥ | |
| তোমা সবে যেই | কৰিলাহা স্তুতি | |
| কৰিলেক আৰু | নাৰদ প্ৰভৃতি৷ | |
| কৰিলন্ত মোক | বিধাতা স্তবন | |
| সিসব স্তবনে | হোৱে তত্ত্বজ্ঞান॥ | |
| অৰণ্যত কৰে | অনলে বেষ্টিত | |
| দস্যুগণে যদি | আক্ৰমে মাৰ্গত। | |
| শত্ৰুগণে যদি | ধৰে নিৰ্জনত | |
| সিংহ ব্যাঘ্ৰ হস্তী | পীড়ন্ত বনত॥ | |
| কোপত ৰাজাৰ | বধ্য ভূমিগত | |
| অথবা দোষত | লৌহ নিগড়িত। |
