এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬১
পদ্যাৱলী।
“অতি চেনেহৰ তুমি কনিষ্ঠ নন্দন!
প্ৰিয় কাজ কৰি ৰাখা পিতাৰ বচন।
শুক্ৰৰ শাপত জৰা হল শৰীৰত,
বাঞ্ছা কিন্তু, মোৰ পুত্ৰ যৌৱন ভোগত।
ইকাৰণে মোৰ জৰা কৰি গৰহণ,
অৰপণ কৰা মোক তোমাৰ যৌৱন৷
হাজাৰ বৰিষ পাৰ হলে আৰুৱাৰ,
পাবা তুমি নিজ কান্তি শুক্ৰবাক্য সাৰ।”
এতেক বচনে পুৰু যোৰহাত কৰি,
নমি ভক্তিভাৱে কলে ৰাজাক সাদৰি;
পুত্ৰ হৈ পিতৃবাক্য নাৰাখে যিজন,
ইহলোকে অপযশ নৰক গমন।
দিওক আপোন জৰা মোৰ শৰীৰত,
মোৰ যৌৱনেৰে ভোগ ভোগা সংসাৰত।
( ১৪ )
পুৰু-বাক্য শুনি ৰাজা হৰসিত মন,
আলিঙ্গন দানে পুত্ৰে বুলিলে বচন;-
“তোৰ বংশ পৰিৱাল হব ধৰ্ম্মপৰ,
শাসিব ভাৰত, হৈ ৰাজ্যৰ ঈশ্বৰ।”
সবশেষে শুক্ৰাচাৰ্য্যে কৰি সোঁৱৰণ,
“পুৰুক অৰপি জৰ পালে সু-যৌৱন।
