এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫০
পদ্যাৱলী।
শুনি নৰপতি ক্ৰোধে বুলিলে বচন;-
“পুত্ৰ হৈ পিতৃবাক্য কৰিলি লঙ্ঘন!
আত্ম-পৰ-ভেদ নাথাকিব যি দেশত,
তোৰ বংশাৱলী ৰাজ্য পাব সি থলত।
যিমানে কৰিবি আশা সবে হব নাশ,
কোনোকালে নুপূৰিব মন-অভিলাষ।”
( ১২ )
দ্ৰুহ্যৰ অনুজ ‘অনু’ পৰম সুন্দৰ,
সমাদৰি মাতি তাক সোধে নৰবৰ;-
“লোৱা তুমি প্ৰাণসুত! মোৰ এই জৰা,
তোমাৰ যৌৱন দানে পুত্ৰ কাম কৰা।
অনু-উক্তি “মহাৰাজ! জৰাৰ সমান,
মহাৰোগ নাই বোলে যতেক ‘নিদান’!
অনাচাৰ হেতু দেহা অপৱিত্ৰ হয়,
খাব-শুব ইচ্ছা তেনে সকলোৱে লয়।
এনে জৰা লব মই অপাৰক হায়!”
ৰাজা বোলে “তোৰ সম পাপী আৰু নাই,
বৰ্ণিলি যিমানে তই জৰাৰ কাহিনী,
এই পাপে সি সকলো ভুগিবি আপুনি।”
( ১৩ )
অনন্তৰে দুখে শোকে যযাতি ৰাজন,
পুৰুক সাদৰি মাতি বুলিলে বচন;-
