এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
লভি ই-বাঞ্ছিত ফল নহুষ নন্দন,
অনুক্ষণ কৰে ধৰ্ম্ম নাযায় বৰ্ণন!
সন্তুষ্ট কৰিলে যজ্ঞহোমে দেৱগণে,
শ্ৰাদ্ধাদি তৰ্পণে তৃপ্তি দিলে পিতৃগণে।
সুশাসনে প্ৰজা সবে দিলে সুখ নানা,
দানত পূৰালে দ্বিজ-দৰিদ্ৰ-কামনা।
ভুগিলে ইদৰে সুখে হাজাৰ বছৰ,
প্ৰতাপত দুষ্ট শূন্য ৰাজ্যৰ ভিতৰ।
কাল শেষে নৰপতি, অতি হৰষিত মতি,
বুলিলেক তনয়ৰ প্ৰতি;⸺
“শুনা প্ৰাণ-প্ৰিয়-সুত! সুজনৰ মনঃপূত,
লভিলো যথেষ্ট তিৰিপিতি!
“সমাধি পুত্ৰৰ কৰ্ম্ম, সাঁচিলা অক্ষয় ধৰ্ম্ম,
সু-খ্যাতি থাকিল বসুধাত,
জৰা মোক কৰা দান, লোৱা বাছা! সুযৌৱন,
অৰ্পিম তোমাক ৰাজ-পাট।”
এই বুলি নৰৰায়, অতি উল্লাসিত হৈ,
আপোনাৰ ৰাজ্যৰ ভিতৰ,
পুৰু-অভিষেক বাণী, ঘুষিলেক নৰমণি,
পাত্ৰ-মিত্ৰ সবাৰো গোচৰ।
