এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০২
পদ্যাৱলী৷
নশ্বৰ প্ৰাণকে যিটে চিৰ-প্ৰাণ ভাবি
ইহেন সুৰাট পৰিহৰে,
তাকেই মদান্ধ বুলি পণ্ডিত সকলে,
সৰ্ব্বদায়ে ইতিকিং কৰে।
মায়াৰ সংসাৰ ইটো, মায়াতে স্থাপিত,
প্ৰণয়-বন্ধন মায়া জৰি,
পঞ্চভূত আত্মা পালে পঞ্চভূতে লয়,
ইয়াতে সকলো ৰব পৰি।
ইকাৰণে বুধজনে, সংসাৰ ক্ষেত্ৰক
ৰিজাইছে মৰুৰ লগত;
প্ৰলোভন শতুৰক, “মৰীচিকা” ৰূপে,
দেখুৱাইছে চকুৰ আগত।
কাম, ক্ৰোধ, হিংসা আদি কুপ্ৰবৃত্তিচয়,
প্ৰাণঘাতী জ্বলন্ত গৱন;
নহলে বিবেক উট লগৰ সাৰথী,
ক্ষন্তেকতে জীৱন পতন।
ঈশ্বৰ সৰ্ব্বজ্ঞ, সৰ্ব্বদশী, সৰ্ব্বব্যাপী,
সকলোতে আছে বিদ্যমান,
যি ভাবিম, যি কৰিম গুপুতে প্ৰকাশ্যে
সকলোকে জানে সেই জন।
স্ৰজিছে অসীম বিশ্ব, কেনে সুকৌশলে,
ঘূৰিছে সি সদা একে বাটে,
