শকিল। । ৪৩২ ) শাল। শাকিনী) (স.) কুলশী ভিতৰত, | শান্তি-বিয়া(স.) যিয়া-দিয়া হােলী শাঁখিনী ) হতাশিনী তিৰী, এবি। তা হলে আমীৰ লৈ | ানিক পীয়া সাপিনী। । নিৰ সময়ত পৰি পানীৰে শাড়ি শাত, (বি,) বি; য, শীতল। || কা। ( পৰি পানী। শতি (সশ) শান্তি, স্থিতা, গৈ। শান্তিনি (স.) গত দু- শাক (স.শ) টি খােৱা হ মানুহে শাৰী (বি.) সতী, যৰিযু। | সিজাই খোৱা পাত, ফুল বাদি। | (স.) সতী তিৰােতা। পানি (স. শ.) শাক-পাচলি কৰা না (স.) সানা,এবােধ। পাপ, (স) , আনৰ এণ্ডত শা(বি) দেবীর উপাসক। বা। (স.) শাই দি মন শাখ (স.) ভাল, ঠান; তাৰ নিচিনা ফোনে নানা শাণ,) (স.) খহি চো | (বি.) উপশ; লঘু হে, শা ) মাস লি । শামুক (সশ) এটা কঠিন বাহ শান-ৰালি (স.) শান-ৰা বৰ | ভিতৰত এৰি পানীৰ । ফুলয়া বালি, শিল-খালি। ] শামুকীয়া (স.) গােৰােৰ তলত শাত (বি) যি জাতি, নথকা, কু, হায় এৰিখ ঘ। শতল। [ হিৰ আকৃতিযুক্ত।| শামুকীয়া-গাঁঠি (স.) এবিধ বেত শামূর্তি (বি.) দেখোতে গহীন, গাঠি। শাত (স.) বিলকুলৰ তাৰ; | শামুক-তা (স.) এৰি সৰু শাবনা, নােক, ভয় বা উৰেগৰ জাতিৰ চৰাই। [হােয়। অৰ; আপদ বা গাৰ দুখৰ | শাম (বি.) শাম, হ্রাস-পােয়, এ উপশ; ৰিাম, জিণি চি | শাৰ, (n.) পানীৰ ওপৰত মেনে কৰিবলৈ পৰিত্ৰ পানী ছটও। হাটি মাৰি তালৈ ৰা (মাছ)। কা। চাৰলৈ পু। | শাৰী(স) খে, লালী। শাতি (স.) হ বা আপ | শাৰীৰিক (বি) কামি, শী। শান্তিী (বি.) আনৰ নিমিতে| ( 1) এবিধ শলৰ নিচিনা তাতকৈ তাৰ নাই; চেপেটা
