শপতা। | [ ৪ ] । নামে কোনো কাম কৰিলে | নলৈকে ঘৰ , বা টা ৰা নকৰিবলৈ ; যেনে; তােৰ । আৰু খেতিৰ কাম নিয়ে দিন, পুতেৰৰ শপত মোৰ ধাৰৰ ন || মাৰ শপত। ১ [ খােলা। খিনি দে। ১ শণাগত, (বি.) আয়-ভি-কৰা, শপতা স. বা.) শপত দি। শৰণাপন্ন (বি.)মায়-লোৱা,আশ্রিত। শপতাশপতি (স. শ.) ইবনে সি জনক | শৰণার্থী (বি.) শণাগত। | শপত দিয়া কাৰ্য্য। শৰণীয়া ( বি.) ভকতীয়া, হিন্দু- শব (স. শ.) শা, ধ্বনি, মাত। | লােৰা। (স.শ.) হিন্দু- ধলােৱা শ, (স. শ. ধ্বনি; অর্থযুক্ত মাত। | কছাৰী। শব্দার্থ (স.) শৰৰ অর্থ, ভাবলৈ | শৰত ) (স. শ.) এটা ঋতু, নেচাই কেৱল শৰ অৰ্থ ধৰি | শৰত-কান) আহিন-কাতি। কৰ ব্যাখ্যা। কোইটায়া গছ। শখুব। (বি.) শৰাধত লগা, শখ- শমীধ, সে শ.) এবিধ হােমত লগা সম্পকীয় । শয় (স.) শােন, শােৰা কাৰ্য। | শৰাধ, (স শ. মৃত বা পিতৃৰুলৰ শয়ন-গহ, ) (স.শ.) শোৱনি-ঘৰ, উদ্দেশে এলপিজি জিয়া। | শৰাই (শ) নেতা নৈবেদিয়া শঘনাগাৰ শােৱা-খোটালী। আৰু তালােক তো শরেকীয়া (বি) এশ টকা মূল্য। এবিধ থিয় কাণেৰে বাশগােৰা কীয় (স.) শইকীয়া। পাত্র। বেনৰীয় নাই। শষ্যা (স. শ.) শােৰা তুলী-পাটা। | শৰালি, স. শ. এবি হাতিৰ শ, (স.) কড়, বাণ। শৰীৰ, (স.) দেহ, গা। শ, (স.) এৰি বহুত | শৰীৰী বি.) দেহযুক্ত,গাকা। শ, “ হু ত মেলা শিলেৰে | শবৃষ্টি (স. শ.) বৰষুণৰ অৰে লালী শৰণ, সে শ আশ্রয়। কত হােৱা | হৈ পৰা কৰিলা। বা বৈষ্ণব শিক; কোনাে | পর্ণা (স.) বামুণৰ উপাধি। অপকাৰৰপৰা ৰক্ষা পাবলৈ | শদ (স শ.) এবিধ কাঠমাছ। ৰা তাৰ মানুহৰ নাম কৈ কৰা | শব্দ (স.) কাঠৰ ওপৰত লগাে চিৎকাৰ ;১২ নখৰ পৰা ২৭। বৰণৰ ওপৰত লা লগা।
