ছেলে। | ( ৩৬০ ) তেগত। তেলেকী ? (শ) এটা বস্তুক | ভােক (দশ) সুখ, খাৰ । ভেলেকীৰা) আন এটা যেন দে- | গেইটনীয়া। | খােৱা বিভাটাটক। | ভােকলি (স)মগনিয়াৰ জোলােলা, ভেলেণী (4) শৰ-পৰ মাইকী। ভােকা (বি) খিত, কেমূক্ত। ভেলভেল (অ) দূৰতে নাকত লাগ, ভােকোন্দা (বি) মাহলি, ওফোলা | নাক পীড়া দি,(দুর্গত খাটে। (মুখত খাটে। ডেভেলীয়া (বি) নাক পীড়া দিয়া, ভােকোন্দমু। বি) মহাল মুক্ত দুর্গত। [তি, দুর্গন্ধি হৈ। ওফোলামুৱা। জী) ভােকো- ভেললে কৰে (কিৰি) নাক পীড় ভেহ (স) এৰি গছ। তৈয়াই, (৭) মােৰ প্রিয় বন্ধু, (বৰ। | ভোগ, (স.) জুন, বুখ ৰা হাৰ মৰমৰ মৰা মানুহৰ কথা কোৱাত | এপ্তি; উপভােগ, আপোনাৰ হাতত ৰাখি কৰ ব্যৱহাৰ ৰাৰত মাত); যেনে, ভৈয়াই কলৈ গল। নোেহােৱা মাটি। বা সিজোৱা নৈবে। (স.) পা, লভ, অধীন ই, ভূ, ৰা হাত ভৈয়াম (স) সমান মাটি, পর্বত ভৈৰ (স) শিৱৰ পাৰি। খাটে); যেনে, দু ভুগিছে। তৈী(সশ)দুর্গা; বামাচাৰী বিলাকে। " {ভােগ সেখা) মুখেৰে ভােগ ; | পূজা কৰা ৰিী । যেনে, ভাল ভােগ ভােগালে। ভৈৰৱী চক্র (সশ)বামাচাৰী বিলাকে। তােগালি (বি) সুখেৰে থাকিব। ম-আমি যােৱা সভা। নিমিতে লাগতিয়াল সকলাে ৰ ভেতোৱা (,)ভোভে শৰক | একা (ঠাই ৰা সময়ত খাটে)। ভোমােৰাৰ দৰে মাত। [ওল।| গেল (স) ভাবি, ভাৰ। জোহ (স.) কাঠখানি ফুটোৱা ভােগী (স.) আজাত দিয়া শ, যিনা।() গাঁৰ এটি | এবিধ গতি ৩। পলা; পেটসুটি নাভী- ভােগনী (স)নেতাৰ পূজা তোহাৰ, সেখটা, 'বিন্তি ? ৰৰ কাৰ দিয়া নিৰ মাটি। উলিয়া, টাক, ফালি নাঙ্গী টু উলিয়া ব্যক্ত ক, আজ | গোয়া (বি) ॥ হৰি যােব, শত।
