| ( ৩১০ ) বা সশ)কাপােৰ গাৰ আৰৰণ। | স্থাপন কর, সিজিৰ কাৰণে বহ, ( ১) উপবেশন কৰ, আসন চত পেলাই তাপ দি।(.) ন; নিবাস কৰ, ঘৰ-বাৰী কৰি বৃত কাৰ্য। ক, ভাষৰ কামত থা; থামী পতি ভ; দাব, সিদ্ধি লাভ কৰ। [ মাহ। তললৈ যা। বহাগ, (স. শ.)বৈশাখ, বছৰৰ প্ৰথম বহত (স শ) ডে-গছৰ গুটি। | বহাগ-মহীয়া (বি)বহাগ-মাহত হােৱা, বহ (বি) হাগত হােৱা। | বহাগৰ। (কি বি.) বহাগ-মাহত। বহতা ) (স.) অসমৰ ভাৰ| বহাগি (স.শ) দোলা-খােৱা মাৰি। বহতীয়া লােকৰ খাতৰ মাটি খাই বহিৰােৱ। (সশ, দম, চতিৰ ওপৰত কাকৰা মানুহ। বহাই মাৰলীত লগোৱা খাট। বহন, (স. শ.) উপবেশন; দাঙ্গি লৈ (বি) কাম নকৰাকৈ লােক যােৱা বা বােৰ স্বৰূপে গাত লৈ পৰিমৰ ফলভােগ ক। থকা কাৰ্য; ধাৰণ। | বহির্গত, (বি) বা ওলােৱাৰ বাৰিৰ বহন, (স.) মৰম, চেনেহ ; মৰ হােৱ। [পােৰ। মৰ মাহ । প্রিয় লােক তীপু); | বহিৰি, (স.) পলি; মলৰ দ্বাৰ, বনি (স. শ.) ৰাতিপুৱা প্ৰথমতে| ৰহিত(বি)বাহিৰ কৰাবাৰ উলিওৱা। হাতে ধন লৈ কৰা বিকীতি | বই (বি) অনেক, এথিক, সহ। পুৰা এমে বেচা বৰ নিমিত্তে | বকলীয়া (বি)অনেকদিনীয় প্রাচীন, গাে ধন। | বৰ পূৰণি। বহী সেশ.)ৰৰ ভাৰ জাতিৰ শেন। | বহুত, (বি) অনেক, এথিক, বহ। ৰহ (বি) বিতীর্ণ, পথালিয়ে অধিক। (সশনে লােৰু ৰা ৰ। হল(স:)ৰহণ কৰপথালিয়ে বঢ়া। | বর্শিতা (স.) অনেক দেখি নি বহনে (জি. বি. পলিয়ে এদাতি। এত কান। পৰা নীতিলৈ। বহদী (বি) অনেক দেখি নি গান ৰহা (স.) অলপ দিন একা বা খব- | পােকা, নানী। বা , সত্ৰৰ ভকতৰ ঘৰ। | বহন। (স.) হাতীৰ গনত মাউত (স ) বা, নত কৰ, হেঁচি | বহু ঠাই; তেল পেৰাৰ বগুন। তললৈ নুকোনাে ৰাৰ ওপৰত 'বাব (স.) শাৰ আৰু কিয়া
