যাও। | ( ৩১৪ ) লাবি) , লৰচৰ নােহাৱা; | ৰণীকৈ (কি.বি)চুৰৰূপে,অধিককৈ। েেন, সেই কথা বলত। | বলী-দানী (বি) বদান্ত, বৰ দানী। | লুকা(স.) বালি-চাপৰি, নৈৰ (বি) বলযুবলী,বলিষ্ঠ।| বলা" | পতিত বা মাজত হৈ ওলােৰা বলাৎকাৰ (স.) বলেৰে কাম- | বালি; সাগৰৰ গতি। | কৰােৰা কাৰ্যৰলেৰে অভিগমন।| বল্পত (সশ) খ্রিয়লােক, চেনেহৰ বলি (স.) দেৱতালৈ উচৰ্গা জন্তু বা | মাহ; (ী) বন্ধু। পেৰাজিত। আন । | বশ (বি)অধীন,তলতীয়া, কামনা ; বলিকটীয়া (স.) দেৱতালৈ উচৰ্গা | বশষ বি) অধীনতা স্বীকাৰ কৰা, এ্যাদি কাটোতা। | আভা অনুসাৰে চলা। বলিত, (বি) দীঘল, লম্বা।•১ | বশবর্তী বি) বশ, তলতীয়া। বলি-(স)দেৱতালৈ আদি- | বশীভূত (বি) অধীন বা বশ হাের; উচৰ্গা কাৰ্য। ঔষধৰ ৰা মৰ ৰা মােহিত। বলি, (স.) এবিধ মাছ। বশ্য (বি। অধীন, বশ, নম্র। বলিয়া (বি) বাতুল, উন্মত্ত, পগলা। বসতি (দশ) নিবাস, খান; মানুহ (স) বাতুল মানুহ ; (খ্রী) (বি) | (স.) বাউলী। | থকা ঠাই। বলিয়াতিও (স.) কাণসতাই দি | বসতীয়া (স.) তােক পটাৰ মাটি হিমে হৈ বলিয়া হােৱা,(হাতী)। | খােৱা মানুহ। (বি) লােকৰ পটাৰ বলিয়াতি, ৩. শ.) উন্মতা, বলিয়াৰ | মাটি ভােগ-ৰ, যেনে, বলতীয়া। এজা। আচৰণ। [ বলিষ্ঠা। ঠি (বি) বলী,বলৱ, বলযুক্ত (স্ত্রী) | বসন (স.) ব, কাপােৰ। বলী (বি) বলত, শক্তি মন্তবল থকা ; বসত, (স শ.) একতু, চতহাগ। | টিলােৰ বােগ; তাই সকল। ( ); বৰকৈ বঢ়া, ফল-ফুল বু হে(শস্য); যেনে, খান , ব | বসু কথাৎ (স.)পৃথিবী। বয়ৰী কাৰী হৈছে। সাগৰকা | বহুমতী) এনেও হয়। (ট)। (স.) বল থাবা | ব (স.) ব্য, পদা। জীয়া মত মুনিহ বা তিৰােতা; | এত বাজে গত মান সৰু । ৰে, ৰীয়ে ৰণ কৰে। এ সম্পতি।
