( ৩০৯ ] । বধ ( স.) প্রমাণ। (স.) কাম-কৰা মানুহ, হনু; বী (স.) বধেতি, মাৰোতা। ভৃত্য, চাকৰ স্ত্রী, পু। বথ্য (বি) বখিবৰ বােগ্য। বনৌষধি (স.) দরবত দিয়া বন, গছ, বন (স. শ.) হাৰি; তৃ, ঘাহ; হাতৰ। | ইত্যাদি। বন দৰব। | কাম, সামান্য কাম। ৰ বুকুৰা(স.)বনৰীয়া কু -চৰাই। বন(স.)শল, বৰণৰ ওপৰত লালগা বধূ (স.) এবিধ কইয়া হল- বগুটি (স.) এবিধ বন আৰু তাৰ | ধীয়া ফুল ধৰা গছ। এটি। কোলা বন। গৰু (স.) মেঠোন। বনচৰ (বি) বনৰীয়া। বন্ জালুক (স. শ.) পাতৰ পিঠি-ফালে বন দেবতা) (স. শ.) হাৰিত থকা | আলুৰ নিচিনা সৰু এটি হােল | এবিধ বন। বনদেৱী ) উপদেৱতা। বৰি (শ) প্রদীপ, এলােৰ চাকি। বননি (স.) বনেৰে আবৃত ঠাই। | , (স.) এম বা সেৱা । বনমালা (স.) ফৰ মালা। বন্ (ম. শ. প্রণাম, সেৱা । [ পূ। বন-বাস (সশ) হাবিত নিবাস, হাবিত | বন্দনীয় (বি) সেৱা কৰিবৰ যােগ, থান। বন-দৰৰ, (স.) বনৌষধি, ৰত বন-ল (স.) বাঘ। দিয়া গছ, পাত, শিপা ইত্যাদি। বনৰী (স.) অসতী তিনােত, গােলি) | বন্দী, (সশ) ৰণত ধৰি নিয়া মানুহ । বনৰীয়া (বি)বিত থকা, হাৰিলীয়া। দাস, ভৃত্য । (বি) নাব, কামত বনা (জ. থা) আকাশত উৰি ফুৰ নিযুত, আজৰি নথকা। স্থিপিনােহােৱাকৈ এমি ফু। বন্দীয়াৰ(স.শ.) ৰণত ধৰি নিয়া বনাথি (স. শ.) হাবিৰ জুই।। মানুহ; ফাটকিয়াল, অগৰৰ নিমিত্তে বনি (শ) কাৰবি, বােগৰ কাৰণ।। ৰাৰ বাৰে আৰ মানুহ। বনিয়া (স.খা.) ৰান লগা, ঘন চাই বনী- (স.) বলীয়াৰ ৰখা বৰ, পাতল ক, (শস্যত খাটে)। | ফাটুক। (জ) মা-েমাজে পৰু। ফল | বলি, (স) এবিং ফুল। ৰা চুলি)। ৰ, (বি) আৰ, মূকলি নােহব, বা (বি) নন-মত নিযুক্ত। নাটকি খা; চলি নখক ৰৈ
