। [ ৩ ] বাণ। নথকা; দুৰাৰ মাৰি খােৱা ৰা কাম | বােন্দা, (স. শ.) বনৰীয়া মত খতি হৈ থকা, ( কাছাৰি-দি) মেকুৰী। মতা বা মাইকী বিশে (স.) কাম খতি হৈ থকা কাল ; কৈ নকৈ কেৱল বনৰীয়া মে যেনে, পূজাৰ যত ঘৰলৈ গৈছে। | | ৰীক বুজাৰ লাগিলে “বৰ বােলা” বন্ধ (স শ.) ৰন্ধা বা আটকি ৰখা। বােলা যায়। কাৰ্য; বা, গাঁঠি। | | বন্ ভােজ,(সশ) কেই জন মানুহে বয়ব (স, শ, ষাং) কোনাে বিষয়। পচা তুলি নিজ ঘৰত বাজে আন নিশ্চয় কৰা কাৰ্য, নিৰূপণ কৰা । ঠাইত কৰা ভােজন-পান। কাৰ্য্য। বনমলা, (স.) গােসইসকলে শিষ্যক ব, (স.) বন্ধুরা, ধাৰে নিয়া খনৰ দিবলৈ মালাকৰা এৰি বনৰীয়া বাবে চাকৰ খাটোতা। (স.); গছ। [ বান্দৰ। আনৰ হতুৱাই গাঁঠি দিয়া, বাত | বন্ মানুহ (স.) এবি নে নথকা দিয়া; খাতুৰে আবৃত কৰা, সােণ- | বঙ্গ, (বি) বনৰীয়া, হাৰি। রূপ-আদি লগােৱা ; আলি নিৰ্মাণ | বনৰৌ (স.) কেমটাই। ক; অমৰাৰ কণী খুন্দা। (স) | বনসই, (স শ.এৰি চৰাইৰ । ৰাওঁতা (খ) সান্ধতী। যােহ। | নিচিনা ফুল-ধৰা ৰন। বন্ধু (শ) সখি, বুধ, আত্মীয় হিত | বহালধি, (স.) কেঁছুৰি। বন্ধু (৩. শ.) বন্ধু সার, মিতা। | ৰপুৰা (স.) মৰম বা পুতৌ কৰা মাত বন্ধু (স.) ৰ বাৰে নিয়া ধনৰ | বষ ( শ) ৰতিওৱা কাৰ্য। বাৰে চাকৰিৰোতা। (ৰি) ৰ ৰষি (স.) ৰাতি, পেটৰপৰা মুখে সােমোৱা, খাৰৰ নিমিতে চাকৰি | বিউলিৰ্য, সেইপে উনি কা; যাৰ দিওঁতাৰু লােগ কবি। বলৈ দিয়া, (মাটি)। (স.) মুখ, গ, পাতি। (বিৰাজী, সন্তান-আবৰ শক্তি না বল ( ) ৰনৰ কালৰ এভাগ। এ, (বী। (স.) বলী ভিৰি। ৰীয়া (বি) বয়স পােৰ; এধিক নবি (স) কাফফা, মৌখি) | বয়সে (জিবি) নয় । এ বিড়লী। (স.) বনৰীয়া | ৰয়াণ (বি) অণি মুখ বিশি, সুঠাম; বিলী) আইকি মেৰী। বর্ণনা কথা। ১ । ব ।
