- পাত্। [ ২৭৪)। পাদোদক। পাত(স.) গছৰ ছালৰ পৰা ওলােৱা | পাতলীয়া (বি) ভাই নেহােৱা , বন পাতল আৰু চেপেটা ভাগ ; তাৰ | নােহােৱা, পনীয়া ।। নিচিন। পাতল আৰু চেপেটা আন | পাতলকৈ ক্রি. বি. ডাঠ বা ঘন নে বন্ত; ভােজনৰ পাত্র। (স. ধণ)। হােৱাকৈ, সেৰোকৈ। লবলৈ ৰা ধৰিবলৈ হাত-আদি | পাতা স শ.) পৃথিবীৰ তলৰ সাত আগ বঢ়া; নিযুক্ত কৰ, কোনাে | খলপাৰ এশলপ।। কাৰ্য কৰিবলৈ মনেৰে স্থিৰ কৰ;| পাতা গাজনি (স.) ভূহৰুপৰ শৰ; স্থাপন কৰ। (দ.স.. পাতেঁত, | যত দূৰৰ পৰা ৩ন মেঘৰ শৰ। (ী) পতঁতী। | পাতি (বি) সামা, ইত, সাধ, পাতক (স.) পাপ, ঈশ্বৰৰ বা সমাজৰ | ঘাই বিধৰ নােহােৱা (স.) নিয়মৰ বিৰু কাম। চেপেটা খাল । পাতকী (স.শ) পাপী, পাপ-বৰোতা | পতি-কাউৰী (স. শ. ঢেৰা কাজ (খ্রী) পাতকিনী। | ৰীতকৈ সৰু বিধ কাউৰী। পাতন (ক, স.) স্থাপন, নিযােজন। | পাতি হাঁহ, (স. শ. ৰা-হাহতকৈ পাতসা ( স. শ. বাং) মছলমানৰ। সৰু এবিধ শােহনীয়া হাহ। বালা। পাত-পিন্ধা (বি) গছৰ পাতেৰে গা- পাতনি (স.) কোনাে পুথিত লেখা! ঢাকা; বৰ দুখীয়া। কথাৰ সূচনা; ভূমিকা। পাতশিয়া (স.) গছৰ পাত সিতাতে পাতল (বি) ভাঠ নােহােৱা ; ঘন | ৰাহ সা এমি ক্ষুদ্র চাই। নােহােৱা; সেৰো, লঘু, গধুৰ | পাৰেং (স.) এবিধ গছত থকা নােহােৱা, শামটা, কম পৰা ; | ভেকোলা। | [ পাত্রী। ঘি বা গহীন নােহােৱা, চল; | পাত্র সে. শ.) ভাজন, সা; যাৰ বিৰল, অধিক রূপে বা সদায় | মন্ত্রী; উপযুক্ত লােক ; দৰ। ) পাবলৈ নােহােৱা ; উদা। | পা(স.)বহিৰে দি যােৱ ৰায়ু। পা.) কম; শাম কাই। | (আ.) ৰহিৰে দি ৰা এৰ। পাতলালি (৩. শ) চঞ্চলগ, পাতল | পাদুকা (স.শ.) তো ৰা । ভাৰ। [ মােকটাই সিয়া জগ। | পাদোদক (স.) মায় লােকে গুৰি পালি (স.) মেখেলাৰ তলৰ ফালে। জুৰিওৱা পানী।
