( ২৭০] | পংমৰীয়া। পৰ্মত (স.) ও শিলৰ সমূহ। | পলাশ, (সশ) এৰি গছ। ভাৰ পর্নভী (স.) দেৱতাৰ এতিমাৰ হালধীয়া ফুল। পাচ ফালে দিয়া মেহপি ১ | পীতা(সশ) কলাই খাৰ যত পৰ্বতীয়া(বি)পর্বত থকা ৰা হােৱা । | ই লগােৰা শিহা, যেনে, ককাৰ পর্যটন্ (স.) অনেক ঠাই মণ।। পীতা। চাৰি শলাকানি পৰ্য্যন্ত (ব্য) কোন এক ঠাই, কাল পলী নহ, সি শলিতা। | ৰা সংখ্যালৈকে, পৰিমিত। | পলীয়া (স.) পাল-পাতি কাম পই ) (স.) যােব। কালি। (স.)পাল-পাতি কাম-কলে । পইদিনা) আগৰ দিন।( চিতি। পদেশ.) মুগ পাট-দি পােক। কালিৰ আগৰ নিত। | পলুৱা (খ) লুকাই , তুই নি, | (মাহত খাটে )। প(স.) এঙাৰৰ যাঠি ভাগৰ এভাগ। | | পলোৱাই(স.)পলৰে মাছ-ধৰে। পল (স.) বৰ দ বােক; এবিধ | পা () এবেল , সােমা। | মাছ-ধৰ যতন। [ শতেক। প (স. শ.) চাৰি ঠেীয়া । পাকসেশ, চকুৰ চাৰৰ সমান কাল, | পঞ্চপতি (স.) শির। পল (স) বিল, গৰি। পশ্চিমপূবৰ সমুখৰ ফাল,চিম। পশমে কি যি.) গহৰি কৰি, পাচে। প, (স) প, এমাহ । পলৰীয়া (বি) পলো, পলাই থকা, | পৰেকীয়া(বিএপষত হোৱাৰ | (যী, পুং)। পলস সশ.) নৈয়ে পেলাে বােকা; পহলী (স:) দীঘল সঙ্গী হিলৈ। সাৰৰ বাহিৰ কোমল কাঠ। | পথাৰ | পহাৰ পহাৰী “পােহৰ”, “পােৰী চোৱা। পলমুৱা (বি) পলসযুক্ত, সাৰ নথক; | প (স.) হৰিণা জাতি । | নৈয়ে পেলাে। বোকযুক্ত। পছু গড়, (স. শ.) মােলিৰ নিমিত্তে পলা (র. ধা.) লুকাই থাক। গােপনে। বেৰা দি হৰিণ-আদি , বাবা ওচি যা; হাৰি লৰ মাৰ। কৰি ৰখা হৰি-মাটি ও মানুহে পলা (স. শ) বেতেৰি, ওল-পেৰা, চাষ কাৰণ নানা বিধৰ ৰা। বেশি । [ স্ত্রী)। ঠাই। পলাইৰী (বি) পলৰীয়া, “লাই থকা, | পহৰীয়া (সশ) মতো ব্যাপ, পলায়ন (স.) পলােৱা কাৰ্য্য। | | (বি) কম, বাখৰ ৰসায় না।
