পৰিমিত(বি) ভে, দেখৰ। গী পৰিয়া( ) খেৰালি কবি কে, ৰা পৰিমাণ কা; আতকৈ। লিক। [ভি । বেচি নােহাের। পৰী (স.) এনা ঘােগিনী;ৰী পৰিমিত) (কি. বি) কোনাে এক পৰীয়া (স.) পৰ-নিৰা, ৰখীয়া। পৰিমিতে সময়লৈকে, যেনে, এই | পৰীক (স.) মহা-লতা। পৰিমিতে। পৰী (স)) গুণৰ বিচাৰ ৰা পৰি পৰিমাণে (জি. বি কােই,সমানে। মণ। | মেনে, গুণৰ পৰিমাণে টা। | (পিৰ আপােনাৰ লো পৰিয়াস, শ) পৰিবাৰ, একে যাত। হােয়। (স) বাটা একে গৃহ ভলো শা! নিয়৷ এটা ভূত; পিণ, গতি তিৰােতা-আমি লােকবিলাক। ৰা অধিক ঠেলে গাই পৰিশে (স ) সৰ-শো, অত; ] এবি কীট। বাকী; যেনে, ৰােগৰ পৰিশে! পকেকে) এপৰ বেলিৰ কাল। নেৰিা। পৰেকীয় (বি) এগৰ খা; এগৰ পৰিশাে, সে শ) ৰ কা; কাল হাের। অটো, এতিহিংস এতিকাৰ।। গৰােপাৰ, সেশলে হিত। পবিএ (স.) গা বা মনেৰে | পৰোপকাৰী (বি) লোকৰ হিতকৰা। য, এয়াস; গৰ। | শে) নােকর হিতকৰ মূনিহ পৰিমী (বি) পবিএফ । ( () (বি) (স.) পৰােণাৰি। পজিবি) হােলগৰ লগ। | পৰেৰুে (ফি বি) কালো গােপনে পৰিচাৰ (বি) নির্মল, নি; শ। ভিতৰি, অসাক্ষাত। নাই। | গােট-গেট। [ | প() কপৌগলি এৰি পৰি(বি) নি ; শােভিত পচেষ্টা(স.)ৰপৰা হােণী। পৰিসৰ সেশ) ৰহণৰ বতল;! প (স) একমত যে বিতা, ৰাখি। | এতি। পৰিসীমা শশী, শ, এ।| পর্ব ) কোনাে উৎসৰ তিনি। পৰিহ (স. ) আগ , এ। । । বছৰি কোনাে সত্য কবিৰৰ পৰিহাৰ, ৫) , এ। । নিষিয়ে নিণিত নিন।
