শাহ (স.) গাৰ কাতি, পাখ। ( ২৭১)। পাৰুেতি। পক্ষ (স) এপ, এ মহ; পৰ| শাচনি (স) গােসাইবিলা শৰে বিৰাজ কৰা দুন বা দু। ৰা টেকো । ( এভ, (মাটি)। লােক এখন ৰা এম, চ | গচি (স) মীলীয়া এক ৩ ৰা ৰীয়া ৰা পরকীয়া। | পাত-কুয়া বিপাছেটা কোণ । সকপাত (স.) পৰশৰ বিৰা কৰা পা-চুকীয়া) চুক । দুজন বা দু লোকৰ ; এফলি পান), কৰ। হিত। পক্ষপাতী (বি) দুই পা এক পক্ষ হি-কাৰী; কোনাে এজন ৰা পাতি) (স.) পত্রিকা বা কাটি এটা বক বিশেষকৈ ভাল পােৱা। শাজী)ৰলৈ দীঘলকৈ গেলো। ভুল; 'পৰাি সে শ.) গড়। | এক নিমিতে পা (.) চৰাই। পতা বাহৰ ফাইট। পক্ষে (কাব্য) কালে, অনুকুলে, সমন্নি। পাঠা (স.) পাহী নাহাগ। পা( ) লভ, লাভ ক, উগান | পাতি (শ. শ.) শাৰী; গাৰাে । ক; কোনো ঠাইত উপস্থিত হ,। টি-পটো গলি; এবিধ ৰেল। গৈ। (খ) উচিত হয় হ। | পা (স.) কোনো লেখা বা পুৰি যেনে, বুক সান কৰিব পায়। | কৈ ৰখা অতি; চপেট। পাইক (স.) পুৰণি অসমৰ সমান | মা কোঠি। বায়ত। | [(মাটা)। | পাক (স.) মে মােচাৰা ; নৈ পাইকান (বি) পাইকে ভােগকৰা, | মােৰ; ছি, এগৰ, লেঠা; পাউনি (বি)প্য,পাবলগীয়া। (সশ| চাকনৈয়া; বন; পা বাসি। পাবলগীয় বন বাৰ। | অা; এ যােব না। পা (স) এপ্তি, পােৰ। কাৰ। পাকৰী (স. শ.) এবি এ, বি, (স.)কল্পনা কৰ, মনতে সাল। গছ। পাউবি (স.) এৰি মাছৰা ৰতন। লাকী (বি) বেগতে পা-পােৰ। ৰা পাচ, (সং) চাৰি আৰু এক। (স.) | জীর্ণ মােৰ; একাৰী, জী পটিয়া, প্ৰেৰণ ক (মানুহ)। | নিও। যেনে-নে। পাঁচন (ক ) প্রণ, পচা কাৰ্য। পাক-পতি (কিমি) প্রতিপাত,
