পত । । ২৬৪ ] পখুক। পতা (বি) পতান; পতানৰ | পভােৱা” " বেগ মাৰি নিচিনা। বলৈ, নিৰিবলৈ পতহা (সং) পাতল চকলা। | গৰাৰ দা। পতহিয়া (স.) পাতলকৈ চলিয়া। | পত্নী সশ) ভার্য। পতা (স. শ.) পিটি গছৰ পাতৰ দৰে | পত্র (সশ) গছ। চিঠি; খত । পাতল কৰা ধাৰ চকু-চকা ছাল; | পত্রিকা (শ) চিত, লেখা। মানুহৰ ৰা হাঁহৰ ভৰি। পথ, সেশ, বাট, অ আচাৰ, বা পতাকা সে. শ.) এভাল দীঘল মাৰিৰ | হাৰ ; ঘৰ মত। [বন-কা। মূৰত লগােৱা এডোখৰ কপােৰ। | পথ।(বি) পথাৰত উৎপয়; পথাৰত পভান ( শ.) শাহ নথকা বান। । পখলীয়া (বি) পলি হৈ থকা ; খিয় পভাল (শ) পাতাল, পৃথিবীৰ তলৰ | | বা পােন নােহাের। এখলপা। [মুল। | পলীয়াকৈ (জিবি) পলিয়ে। পতালী-কোমােৰা (স.)এবি লতাৰ | পবান (শ.) শষ্যাত তৰি পৰা ঠাই পতি (স. শ.) মী, গৰাকী, আখি | পথাৰ, (স.) এপ , আৰু তাৰ কাৰ। [ বধ কৰ।। | গছ না মাটি, নােপিত মাটি, পতিঘাতিনী (বি) আপােনাৰ স্বামী। খেতিৰা ঠাই। পতিত, (বি)পৰা তললৈ নমা; জাতি- | পথালি (স.) দীঘৰ বিপৰীত ফাল যােবা; খেতি নোহােৱাকৈ পৰি (বি) খিয়ৰ বা দীৰৰ বিপৰীত। একা বা ছন পৰা। পলি-কোলা সশ) লৰা আদিক পতিত পাবন (স) পাপীক | | পথালিকৈ লওঁতে আগলৈ মেলা কৰোতা, ঈশ্বৰ; (বী) পতিত- দুনি হত। পানী। পলিচ (স) শাহ। পতিতা (কবি) সতী, সাথী। পণালি-তাৰে (িি.) পলি হৈ; পভি সেশ, প্রত্যয়, বিশ্বাস ! খালিয়ে (জিবি) এপিৰা আনি পতি(স.)সচা বুলি মানবিস | | গতিলৈ, জীষ বিণীত কালে। পতিহ (স.ভাৰসা। [ যেম। ক) (সশ) হো , বাট পবিহীন বি) আমী: নথকা; গিী পাত । শধু) , বাকি পত্ন (বি) পায়ুসং ।
