পশি। ( ২৬৩)। পতন। এ-গাখীৰ-গাখীৰ চেনি,ঘিত | পটায় (স.*.) পা সাজোগ; () আৰু মৌ। | পটয়ানী। পলিশ,ত) ) (স) শাচ অধিক | পটু(বি.) পাৰ্গত, নিপুণ। পটু (৪. শ.) নিপুণতা, পাগলি । পালিশ, চ)) হৰি। পটু। (স.) কলা-গছৰ বানী । পঞ্চাশ ) (সঃ) হৰি নহ। পটেৰী (স.) যাৰ বৰ দুৰী কি (স.) পাতি, তিথি-ৰাৰ | মালৈ। (তা; তাৰ ফল। ইত্যাদি দেখােত পুৰি। | পটো(স.) এবিধ তিক-জাতি পট (স.) লিখা মূর্তি বা জাতি । |, | পঠা (স: ) প্ৰেৰণ ক, নাচ। পট (স.)কোনাে এটা হিত উপ- দশ দিন এফাকি ৰা দুফাকি কথা। ঠিয়া ১ ) পঠাতপঠিয়াওঁতা পটল(দশ) ৩ অধ্যায় ; চৰ। পঢ়, সে ) আখৰ ৰা পুথি যাত। | ভিতৰৰ মন ; গতি। । (ক. বা.) আখৰ ৰাখি মাতিৰলৈ পটা (শ) টনটা শিল; মাটি। অভ্যাস ফ; শাৰ ৰিা শিকু। | বাৰলৈ দিয়া অনুমতি পত্র। (ক) পঢ়ো, জী) পতী। পটা-টি (স) পটাত ব পি, | | পটুন (স)পঢ়া ৰা গুখি-ম কাৰ্য্য। | গােটা শিখল। | পঢ়া (স.) পঢ়িবলৈ শিকা, শাৰ | বিবি। পট-টয়া (বি) পটা এটৰ নিচিনা। 'পালীয়া ( বি) পঢ়াশালি। [ ঘৰ। পটা, (স) পাটৰ কাপােৰ। | পঢ়াশালিস) বিল, বিশি। পাট () কাপােৰৰ ভিত লগাৰ পঢ়ি-নােলা (দশ) কাপােৰৰ দেৱালি সােণৰ বা ৰূপৰ পাৰে বােৰ । | আৰু ঢেৰ লগােৱা এবিধ দােলা। ঠে কাপােৰৰ নিচিনা ; পর সে কানিশাগত ৰত মাহ হৰিৰ মাৰে এ যােবা (বি) কানিৰ পাৰত তে।। কৰা বাট; হৰি টি উলিওৱা | পতিত (দশ) বিদ্যায় পােৰ, আনী ঠে ট; কোনাে এ ঠোট | মাহ, অধ্যাপক। [ আদি। যাই নিয়া যাইত বহা চিন; | পতিতালি (স) পতিত । সোন- শাৰী। পতন (শ পালিগাপােক, কবি- পদ (শ) তিনি । গতক ) পৰা ৰা লৈ না ঠে কাপােৰ। || কাসা -হীন হোৱা না।
