পগৰি। প । মূৰৰ পাগুৰি ৰা আঠিৰ নিচিনা | পচাৰ, সেশ) নিমেষ, অলপকৈ চকু উঠা যনে ৰান-ৰাটিৰ পৰ। | মেলি আকৌ পােৱা কাৰ্য্য। পগৰি (স.) ভৰিত পিন্ধা নেপূৰ; | (স.ধা.)লপকৈমেলি আকৌ মুদ। নদীৰ ওচৰৰ বাদ। পচি সে. শ.) পূৰৰ সমুখৰ ফাল। পগলা (বি) বণিয়া, উন্মত(স.শ.) । পচিমীয়া (বি) পশ্চিদেশত থকা ৰা বলিয়া মানুহ। ( কৰ। উৎপন্ন; পশ্চিমৰ পৰা চলা, পগ। (স.) জুলীয়া বৰ তপতাই ঘন | ( বতাহ)। পঘা (স. শ) গৰু-বা ডোল। | পচিমে কি বি) পচিম ফালে।। পঘা-খােৱা (স. শ.) বৰ দুই মানুহ| পচোৱা (স.) পচিমৰপৰ পূৰলৈ চল | (ী) পদা-খাতী, (নিন্দাত)। (বি) পচিমৰ পৰ পূৰলৈ চলা পঘা-ঠীয়া (বি) পদাৰ মূৰত থকা | বতাহ। মাটিত দিয়া ৩টি। গাঁঠিৰ নিচিনা। পচৰণী (শ) কেই বৰণৰ আঁচ পঙ্ক সে.) বােক, পল। | একা এৰি এৰীয়া কাপােৰ। পতে ) পর, পংমল। । পালি-গেল (বি) ক গেল গলিবৰ পক্ষ (বি) বােকামুক্ত, নােকাৰ। শক্তি নষ্ট হাের (মাহ)। নিচিনা। পালি (স.) , লাই থােকা, পচ, (অ. ধা) পুৰণি হৈ ৰা ৰবৰ | (য়ে ভােলা শষ্যত খাটে।) পৰি কোমল হ জীর্ণহ হি ষা, | প (সং) পীচ। পম (স) পােৰ। পচতীয়া () এতি ৰিত পাঁচোটা | পত, সেশ) অগতৰ খাই পাঁচটা পাতা এৰি দৰে গছ। | ৰযেনে, মাটি, পান, আকাশ পচলা (স.) আ লৈ না । ৰা, দীপ্তি। যুগুত কৰা সৰু ফললি । | পঞ্চ(স) পাট স প কৰ প (স.) পেইজ | পাচেটাৰ শোটো। ক; গলিত , গেলা; গলি পশী (স) দুয়ােণ পাট খ্যাৰ ৰ। কাৰণ গুভি লোকা। (ওটি) | তিনি। দিন দিন। (বি) পুৰণি হৈ ৰা বৰণত | পানি (শ)আজিৰ আগৰ পাচ পৰিছে। | প শশ) একে লগ গােটা
