(xVII) ক্ষত্রিয়, ইন্দ্রিয়, লৌহ, শিৱ, বৈৰ থৈ, নৱ, প্রিয়, বিতীয়, তৃতীয় । ঐ ৰা এয় অন্তত থকা শবােৰ অাৰত ; যেনে গী, বী, দিলীয়, দেয়, হেয়, বিধেয় ইত্যাদি। শৰ অন্তত থকা কোনাে ৰ চিনে যুক্ত নােহাৱা যি সংযােগ যান। আগত অনুৰাৰ বা বিসর্গ থাকে, সিও একাৰান্তৰূপে উৰিত হয়, যেনে, ধ্বংস, কংস, সিংহ, মাংস, দুঃখ ইত্যাদি। কিন্তু শংখ শক শং, এনেকৈ মত যায়। শৰ অন্তত থকা কোনাে গৰৰ চিনেৰে যুক্ত নােহােৱা সংযােগী বানােনা একান্ত; যেনে, , , , , , ইত্যাদি। তলত লিখা শবােৰ এই নিয়মৰ বাজ; সিহঁত ব্যনাত; যেনে, কোকা, আব্দ, গুলঞ্চ, ফাল, বায়ু, পােঙ্ক, ইত্যাদি। খাতৃ ত থ সংযােগ আৰু ঘৰৰ চিনেবে যুক্ত নােহােৱা বন কেতিয়াও কাপে উৰিত ন- হয়; যেনে, বাবা, কা, চা,ইত্যাদি। কোনাে ৰ চিন না এটা মাখােন ব্যান-আখৰীয়া ধাতু সদায় একাকৈ মতা যায়; ফেনল,, ,,সহ ইত্যাদি। ১৯ ৰ পৰা (২• ক এৰি) ২৮ লৈকে সংখ্যা-শবিলাকৰ অন্তৰ শ ৰ দৰে উৰিত হয়; যেনে উনৈশ, (উনেচ) পচিশ (পঠিচ,), ইত্যাদি। সেই উচ্চাৰণ বুজাবলৈ, এই অভিথানত, সেইবিলাক শাৰ পাচত নেৰে মাজত চ দিয়া গৈছে; যেনে উনৈশ, (চ), চরিশ (5) ইত্যাদি। এই- বিলাক শক সিহঁতৰ মূল অনুসৰি বহুদিন ওপৰত কোৱাৰ দৰে লিখিত আৰু উচ্চাৰিত হৈ থকা হেতু এতিয়া সিহঁতৰ ৰণবিন্যাস বাউতাৰ লৰােয় এসব। সেই বর্ণবিন্যাস আৰু উচ্চাৰণ পৰশ অসঙ্গত, ইস; কিন্তু এই কাল শেঠ ভাষা ইংৰাজীতে এনে অসঙ্গতিৰ সংখ্যা বলে। আমাৰ ভাষাত গােটাৰে তেনে বিধৰ শৰ থকাত একাে নােৰ দেখা নেয়। আর বুৰিজাৰ শব্দটো পঞ্চাশ আৰু পঞ্চাচ, দুয়াে একাৰে উচ্চাৰিত হয়; কিন্তু লোভ এখম একাৰে লিখা হে ফুত। অসম সমীয়, এই দুটা শ চম, চ-
- গণ্য ৰাপে উচ্চাৰিত বােষে পণ্য প্রান্ত যা য; যে
(গ ) , ১৭, ৭৭, মােৰ। ( ত) , , নি। , যে, = =
