| ( ১৯ ] f শ্ৰেণী; কুল, আতি; গীতৰ ৰা | আনন্ (স.) এনা ফা। পদৰ ঘৰ বা ছন্দ। | আননী (স.) লোক কান দিবলৈ জাতি (স.) বিং, একাৰ; একে | লিখা কাকত বা মুখেৰে পঠোৱা লক্ষণ, আকৃতি বা ভাৰমুক্ত | বাতৰি। [ জান। অনেক বিধ গছ বা জন্তুৰ সমূহ; | নতা (বি) জনা, আনী। (ঐ) কুল, বামুণ,শূদি ইত্যাদি; গতৰ | জানি (ক্ৰি. বি.) মানি লোৱ, যত বা পদৰ স্বৰ, ছন্দ। (বি) শান্ত, 1 ভাৱা; যেনে, সি জানিব নাতে, হিপোহনীয়াসচা বিধৰ, ঘৰূপ। তেও কাম নহৈ থাকিব নে? জাতি-কাঠ (স.শ.) এবিধ সুগন্ধি বগা | বান্টে (জি. বি.) শষে, বেগতে। | কাঠ; বগা চন্দন-কাঠ। | আনন (জিবি) নেজানো, তু নেপা জাতি পাণ (স.শ.)খৰূপ অৰ্থাৎ মানুহে যেনে, অমুক আহিল নে? =নো সদায় ব্যৱহাৰ কৰা পাণ,তাৰ লতা। কব নোৱাৰে। (খ) এ গতি-বাহ, (স) এবিধ ভাল কামত | সোধাত ব্যৱহত মাত; যেনে, | লগোৱা বঁাহ। (ওৱা। | | তে আনো আহিল? অৰ্থাৎ জাতি ভ্ৰষ্ট (বি) জাতি যোৱাকুল-হেৰু | তেওঁ আহিল নে? জাতিষ্কাৰ বি)সুলশোভিত,ভালকৈ জানোচা ) (কি বি.) কি জানি, সজোৱা। [ যোবা, আতি! | জানোবা) হলে হব পাৰে। জাতিহীন(বি) জাতি নথকা; কাতি | জানেন (বি) অতি অলপকৈ গম জাতীয় (বি) কোনো জাতিৰ বা দেশৰ পোৰ, বৰ বোধ নৱে। মানুহ বিলাকৰ নিজৰ, যেনে, | জাননো (বি.) গমনোপোৱ কৈ, জাতীয় কবি। | মৃদুৰূপে। জাতে ) (ক্ৰি. বি. নিশ্চয়ে, সমুলি, পি ) বাঁহৰ কাঠীৰে গালি "। টকৌ-পাতেৰে হোৱা এবিধ হল। জাতেই ) নিচেই, গোটেই; যেনে, ' | জাৰৰ স. শ.) অকামিলা খেফুটা, জাতেই চো। | সাৰি পেলোৱা বস্তু। কান্ (স, থা) বু, আন পা। (স. শ.)। | বৰণি (স.) খেৰ-কুটাৰে পূৰ ঠাই, পানী বৈ যোৱা,স্বাভাবিক থাৱৈ, | '! জাবৰপেলোৱা ঠাই। জুৰি। (স) এনোতা, (খী | জাব্ৰাং (স.) এবি। সুগন্ধি এল নিতী। নাৰ দি, নদ দি, অনা। ৩টি, মাতৰ গুটি।
