=ে বুখীয়া। | ৮৪ ]। বুধীয়া (বি)) বেয়া বুধি বা পৰামৰ্শ | কুশ (স.শ.) এবিধ পবিত্ৰ বন; দৰ্ভ। দিয়া; লোকৰ অহিত-চিন্তা। | | কুশমূল (স.) কুশৰ আলু, কুশ কুৰ্গ (স. শ.) মিতিৰ। (স্ত্ৰী) কৃৰ্মানী। | শিপাত হোৰ গাঁঠি বিশেষ। কুৰ (স.) তঁত-বাটি কৰোতে | কুশল (স.শ.) কল্যাণ, মঙ্গল, শুভ। ব্যৱহৃত খুঁটি। [ইত্যাদি; বংশ। কুশী (স. শ.) যজ্ঞৰ অগ্নি-স্থাপন সুল (স, শ.) জাতি, একে প্ৰকাৰে | ক্ৰিয়া। ১ { ভালে। আচৰণ-কৰা মানুহ বিলাকৰ-এক কুশলে (ক্ৰি. বি.) মঙ্গলে, নিৰ্বিধিনীয়ে শ্ৰেণী; যেনে, বামুণ, শদি, কুশাসন্ (স.শ.' কুশৰ কঠ। কুলক্ষণ,স.) অমঙ্গলৰ চিন, মানু- | কুৰি (স. শ.) মনত ৰখা খং। হৰ গাত থকা অভৰ চিন। | কুষ্ঠ (স. শ.) কুঠ ৰোগ। কুলক্ষণী (বি) গাত অমঙ্গলৰ চিন থকা | কুহম্ (স. শ.) এবি বা ফুল; কণীৰ (ী) (স.) গাত বেয়া লক্ষণ থকা। হালধীয়া ভাগ। তিৰোতা। থেক।। স্ত্ৰী, পুং) | কুহমীয়া (বি) অলপ তপত, (পানী)। কুলক্ষণীয়া (বি) গাত অমঙ্গলীয় চিন | কুহুমলীয়া(বি) কুহুম-ফুলেৰে বোলাৱা কুল। (স.শ) শ-জৰা বাঁহৰ কাঠীৰ | কুহলিয়া (সধা) লাহে-লাহে একেষাৰ, | এবিধ সজুলি; সাপৰ ফেট। | একেৰাৰ কৰি ক, (পৰি- কুলি (স.) বসন্ত কালত ওলোৱা . | হাসত)। এৰিধ কাউৰীৰ নিচিনা চৰাই; কুঁচি (স. শ.) এবিধ বনেৰে কৰা, কলি আমৰ ভিতৰৰ শাহ। | তাঁতত তাহন-দিয়া মতন; চুলি- ফুলী (স.) হজু, সামান্য বন-কৰা। আদি মজা নোমৰ যতন,মনী। | মানুহ। [মানুহ। কুকুৱা ( ) কুলীৰ বা কাপোৰ কুলী (স.) উত্তম জাতিৰ বা বংশৰ দৰে মাত। ফুলকুলিয়া (এ. খা.) মুখত পানী লৈ | কুটি (স.) নালৰ মূঠি। [ কথা। লৰাই মুখ নিকা কৰ। কুটুনাটু (সশ) টুটকীয়া কথা, লগৰীয়া কুৰী (স.) বৰ ভাৰ্যা। কূটশান সেশ) টুটুকীয়া বা এ বুবলী (স) মাটি বা পানীৰপৰা মিছ। হাম আন এক কৈ গোৰাৰ দৰে উঠা পানী। দলগোৰা মানুষ। লোকেৰে বাঃ (স.) কুকুৰ (কাম)। মিলি থাকিব নোনা যায়।
