গুণ। পায়, বি) দয়া , দয়ালু। ৰূপ,। [ ৫ ] কৃষ্ণসাৰ, কৃপ, (স, শ.) নাদ, অতি | কৃতাৰ্থতা (ও. শু.) তা হোত পুখুৰি। (পাত্ৰ। | বা অবস্থা। কৃপা (স, শ.) তেলৰ টাৰি ৰা সৰু কৃত্তিকা (স.) তৃতীয় নক্ষত্ৰ। কুট (স.) কপট, মনত ৰখা | কৃত্ৰিম (বি) মিয়া কিৰ্তি। অহিত বাহ; সৰল নোহোৱা | কৃদন্ত (বি) কত-এত্য হৈ সি, | হোৱা। [ কৰাইচ মাহ। কূৰ্জটীয়া বি) মূখে হিত যেন দেখাই | কপ, (বি) কটকিনা কৰাইচ। (সশ) গোপনে হিত চিন্তা, মুখে হিত | ৰুপা (স.) দয়া, শোক দু চা- পেটে এহিত। বৰ ইচ্ছা। () কাছ। কূল (স.) নৈৰ পাৰ। কপা ) কত (বি) ক; নিশ্চিত। কৃতকাৰ্য (বি) কৃতাৰ্থ, যাৰ অভীষ্ট কৃষি (স. শ) পোক, পেলু। সি হৈছে। (বি) ৭; খীণা। শত শ) খীৰোৱা অবস্থা। কৃতকাৰ্যতা (শ) কাৰ্যসিডি, কাৰ্য | কক (স.) খেতি কৰোতা। সি হোৰ অবস্থা। কত (বি) উপকাৰৰ সলনি অপকাৰ | কৃষি (স. শ.) খেতি, নয় নি। কৃষ্ণ (বি) কলা-বৰণীয়া (স.) মং ক; অশলাগী। ততা (৩.শ) উপকাৰ সলনি না। ৰাৰ ৰদেৱ-দৈৱকীৰ পুতেক, | ৰিৰ তাৰ বুলি খ্যাত এনা অপকাৰ। বীৰ; বি। কৃতকৃত্য (বি)। কৃতজ্ঞ (বি) উপকামনা, শলাগ গো ৰাই (স.) অব্যক্ত লোৰ। [মন।| | তাৰে 'গোপাল' বা কত (শ) শলাগ, উপাৰ! তালি (ৰি মোৰুকৰবিনমেৰে চৰাই (স.) এনে শা দুখান হাত লগ-লগোয়া। | কৰা, এৰি সৰু চৰাই। তাৰ্থ (বি) তত্য, কোনো কাকপক্ষ (স.) মাহৰ এৰ কাগ। সিৰি গৌৰ পোৰ,। | সা(স.) এবিধ লাশ
