এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৬ ]
চিন্তা।
ৰঙ্গিয়াল গান কৰে মৌ-মুখী ভোমোৰা,
মাতে উল্লাসিত কুলি, কবিতা-চৰাই!
আনন্দৰ উচ্ছাসেৰে বিশ্বলোক জোৰা-
হৃদয়-আশ্ৰয় মোৰ কিন্তু আন ঠাই।
মন, গূঢ় নই-মাত শুনে মুগ্ধ হই,
সোঁত-চলনত উটে, নেজানে কলই!
মুদায় জগত-চকু তোপনীয়া বাতি।
কেতেকী-প্ৰাণত পৰে শক্তিৰ আকৰ্ষ :
চাৰি-পৰ জাগি থাকে মোহ-হুৰ মাতি-
নজনা কণ্ঠৰ হয় শক্তিভাৱ-বৰ্ষ!
শুনি মাত, অন্তঃপ্ৰাণ মোৰ চলি যায়,
নোৱাৰে লঙ্ঘিব কিন্তু ঠাই-সীমা হায়!
গতিৰুদ্ধ অন্তঃপ্ৰাণ ফিৰে স্বৰাজ্যলৈ।
হৃদয়ত সংসাৰৰ পৰে শোকভাৰ :
গই জলকোৱঁৰৰ শান্ত নগৰলৈ,
ভাবৰ আবেশে যেন কৰিম বেজাৰ!
যাপিম জীৱন কিম্বা নিৰ্জ্জন দ্বীপত,
অথবা থাকিম যেন নিমাত জোনত!
কিন্তু এই ভাব নোহে হৃদয়ত স্থায়ী,
মানুহৰ সমাজত ফুৰোঁ পুনু মই-
