পৃষ্ঠা:পঞ্চকবিতা.pdf/৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

[ ৫ ]

সংসাৰৰ বৰ ৰণ-পথাৰত,
সাজু সমৰত জীৱনৰ,
নহবা নিমাত হেঁচোকা বলদ!
লোৱাঁ তুমি যশস্যা বীৰৰ।

চিকুণ ভবিষ্য নকৰাঁ প্ৰত্যয়!
অতীতৰ মৰা যক মৰি!
জীয়া বৰ্ত্তমান, কাৰ্য্যৰ সময়!
নিজ বুকু, স্বৰগৰ হৰি!

মহতে তেওঁৰ কয় জীৱনত,
হব পাৰোঁ আমিও গহীন;
স্বৰ্গযাত্ৰা কৰি, থৈ যায় পিচত,
কালৰ বালিত ভৰিচিন :—

ভৰিচিন, যাক দেখি কিবা-জানি,
বিশাল জীৱন-সমুদ্ৰত,
অকল, জাহাজ-ভগা দুখী প্ৰাণী,
পুনু ভৰ দিব সাহসত।

উঠাঁ তেনেহলে, হোৱা কাৰ্য্যধাৰী,
লোৱাঁ সাহ, যি কি ভাগ্যলেখা;
সদা কাম কৰি, সদা অনুসৰি,
শিকঁ৷ শ্ৰম, ফলৰ অপেক্ষা।

——