পৃষ্ঠা:পঞ্চকবিতা.pdf/৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৪ ]

অবাধে দুৱাৰে কিন্তু প্ৰেম গই,
বহে ঈশ্বৰৰ আসন-গুৰিত!

জীৱন-সঙ্গীত।

নকবা নকবা, শোক-কবিতাৰে,
“ই জীৱন শূন্য-স্বপ্নপ্ৰায়!”
মৰা আত্মা, যিটো অলস নিদ্ৰাৰে,
নোহে বস্তু, যেনে দেখা যায়।

জীৱন প্ৰকৃত! গহীন জীৱন!
নহয় শ্মশান লক্ষ্য তাৰ;
“ধূলি তুমি, হবা ধূলিলৈ ভগন,"
ই কথাটি নোহে আতমাৰ।

নহয় সম্ভোগ, নোহে অশ্ৰুনীৰ,
ভাগ্য-লিখা উদ্দেশ, উপায়;
কৰাঁ কাম, কালি, অধিক আজিৰ
দূৰত আমাক যেন পায়।

কাম বহুদূৰ, কাল বেগে লৰে;
যদিও সাহসী, বুকু টান,
তেও সি গম্ভীৰ মৃদঙ্গৰ দৰে
বজায় শ্মশানযাত্ৰা গান।