সভ্য—তোৰ চুৰিয়া-চোলা একা?
ব্লেপি—ক’বই নোৱাৰো ক’লৈ উৰি গ’ল! বিচাৰি-খোচাৰি নেপালো।
সভ্য—ঘৈণীয়েৰক নুসুধিলি কিয়?
ব্লেপি—ঘৈণীও ঘৰত নাই। ক’ৰবালৈ পুলুকা মাৰিছে।
সভ্য—মোৰো ঘৰত একেখন ভাওনা। ঘৈণীয়ে জোতা, চুৰিয়া সকলোকে আঁতৰ কৰিছে। কোনোবা বন্ধুৰ ঘৰত ভোজ খাবলৈ যোৱা যেন মনে গোন্ধাইছে।
ব্লেপি—হ’বও পাৰে। ইমান দিনে কোনো ভাল-মন্দ কাণত পৰা নাই দেখোন। এনেতে আইন মণ্ডপৰ ফালৰপৰা ক্ৰেমিচ নামে সভ্য এজন বেগেৰে আহিছে। ব্লেপিৰাচে সুধিলে—“আইন সভা ইমান সোনকালে ভাগিলনে? তোৰ দৈনিক ভাটা পালি জানো?”
ক্ৰেমিচ—মোৰ যোৱাত পলম হ’ল। সভাঘৰ লোকাৰণ্য! কেতবোৰ শেঁতামুৱা ঘৰৰ ভিতৰত কাম কৰা বহুৱাই হ’বলা সভাঘৰ দখল কৰি আছে। ভাটা নেপালো। আমাৰ অইন কোনো সভ্যয়ে পোৱা নাই।
ব্লেপি—ময়ো নেপাম তেন্তে! শেঁতামুৱাবোৰে নো কি আলোচনা কৰিছে?
ক্ৰেমিচ—দেশৰ নিৰপত্তা সম্বন্ধে। এজন মাইকীমুৱা ডেকাই প্ৰস্তাৱ কৰিলে, শাসনভাৰ হেনো মহিলাসকলক চমজাই দিব লাগে। বনুৱাসকলে চিঞৰিলে, “শুনা শুনা”—আনবোৰে প্ৰতিবাদ কৰিলে, “হ’বই নোৱাৰে, হ’বই নোৱাৰে।” এওঁলোক কিন্তু ভোটত হাৰিল। ডেকাজনে তিৰোতাৰ গুণাৱলী কীৰ্তন কৰিলে। তেওঁলোক হেনো সাধাৰণ জ্ঞানৰ ভঁৰাল, পইছা সাঁচিব জানে আৰু গুপুত কথা প্ৰাণ গ’লেও নকয়।
ব্লেপি—শেহত কিটো ৰ’লগৈ?
ক্ৰেমিচ—শাসনভাৰ তিৰোতাৰ হাতত দিব লাগে বুলি প্ৰস্তাৱ গৃহীত হ’ল।
