সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:ন-বোৱাৰী.djvu/৩৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৩২]
ন-বোৱাৰী

 প্ৰেম-তোৰ যে দুখ হব লগা হ’ল?

 লাবন্য -মোৰ চিৰকাল দুখতে বা সুখতে যাবনে? ময় যদি কাকো বিহ নিবিকোঁ, তেনেহলে সুখ দিওতাই অৱশ্যে মোলৈ নেপাহৰে। আৰু পবিত্ৰ ভাৱে পবিত্ৰ কাম-গুৰু জনৰ সেৱা শুশ্ৰুষা কৰি মোৰ যি আনন্দ তাক আনে ক’ত পায়?

 পিতা-সজ! সজ! মোৰ আইনে কোন! মোৰ সৰল আশীৰ্ব্বাদ আই তোৰ সুখ উভয়-নদী হব।

 লাবন্য—মোৰ নিমিত্তে তোমালকৰ সেৱে বহুত।

 প্ৰেম—বুজিছেনে, টেপৰীক এদিন মতাই আনক কিন্তু বোপা অহাৰ আগতে লাগে।

 পিতা—অহুদি কৰো বুলিছানে?

 প্ৰেম-এনেকথা কিয় কয।

 পিতা--বাৰু তেন্তে।

 প্ৰেম-বল আই আমি তাঁতত লাগোগৈ।

⸻:০:⸻
২য় গৰ্ভাঙ্ক।
পিতাম্বৰৰ চৰাৰ কুঠৰি।
টেপৰি আৰু চন্দ্ৰ কমল।
( চন্দ্ৰ কমল বিছনাত পৰি ধপাত খায় )
টেপৰীৰ প্ৰবেশ।

টেপৰি—বোপা কাহানি আহিল?
চন্দ্ৰ—আজি আহিলো। তুমি ইয়াতে থাকানে?