এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[২৯]
ন-বোৱাৰী
লাবন্য—জানো কি দুখ সুখৰ কথা কৈছা মই ভূ নেপাও। বন কৰো ভাত খাও ইমানেই।
প্ৰেম-ৰাতি পুৱা কিমান বেলিত উঠা?
লাবন্য—কাউৰী অহোতেই উঠি গা ধোও।
প্ৰেম—তাৰ পাচত কি কৰা?
লাবন্য—বাহিবন, চোতাল-মাৰল সঁৰা, গোঁসাই বন, শাক পাচলী কুটা, গা ধুবলৈ পানী দিয়া, তামোল চালি কটা, ধানবনা আদি কিমান লেখ দিম।
প্ৰেম-অকলে কৰিব লাগে নে?
লাবন্য—অকলে কৰি ফুৰোঁ কেতিয়াবা মানিকী বোলা ছোৱালী জনীৱে বাজ বন দুখন এখনত হাত দিয়ে।
প্ৰেম-ননন্দৰক নেমাত কিয়; তেওনো কি কৰে?
লাবন্য-মাতিবলৈ ভয় লাগে, মাতিলেই চিয়ৰ বাখৰ কৰি দন লগায়।
প্ৰেম-ৰাতি সোৱ কেতিয়া?
লাবন্য-ৰাতি দুপৰ মানত আজৰি হই শুবলৈ যাঁও। ৰন্ধা বঢ়া পলম কৰে গুণে ৰাতি হয়।
প্ৰেম-অ’ শুনিছেনে আজলী জীৱেৰৰ কথা। সুখ দুখ ভূ নেপায় বদনাম নকয়, ইপিনে দেহৰ অবস্থা হৈছে এইটো।
