এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ কৰা হৈছে
[৯]
ন-বোৱাৰী।
লাবন্য— ভাত খোৱা নাই অচোন।
ফেদেলী— আইৱই দেহি এতিয়াও নাই খোৱা আমাৰ হলে জিনো গ’ল।
ককিলী— জা-জলপাণ আকা?
লাবন্য— নাই একেবাৰেই ভাত খাম।
ফেদেলী— আইঐ— মুখ শুকাই টেমিৰ মুৰ যেন হ’ল, কাৰ পোৱালীৰ মোল, কোনে বুজে দেহি! ইয়াত কিবা আছেনে— ভোক বুজি খুৱাবলৈ মন বুজি দিবলৈ?
লাবন্য— নহয়; খাবৰ হে সময় হোৱা নাই।
কচুখাতী— শাহু থকা বোৱাৰী— শাহুৱে নুমুকলিয়ালে কেনেকৈ মুখ মুকলি হয়?
লাবন্য— মোৰ এতিয়া সহজ হৈছে। হওতে এইটো কৰা ভাল।
ককিলী— আই-ঐ পেটৰ ভোক পেটতে মৰিল। শুহঁৰি খটা কালত দেহৰ, এমোত যায়।
কচুখাতী— আই দেউ! মাত কথাৰ কিমান দুখ যাও হক বল; দিনৰ দিনতো তহঁতৰ কথা চোবালেও ভোক নুগুছে।
লাবন্য— দুঃখ কষ্ট একো নাই। বাই ৰবা তামোল এডোখৰ খোৱা।
(বটা আনিবলৈ প্ৰস্থান)
