এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
ন-বােৱাৰী। [৯]
লাব—ভাত খােৱা নাই অচোন।
ফেদেলী-আইৱই দেহি এতিয়াও নাই খােৱ।
আমাৰ হলে জিনাে গ'ল।
ককিলী—জা-জলপাণ আকা ?
লাবন্ত—নাই একেবাৰেই ভাত খাম।
ফেদেলী-আইঐ-মুখ শুকাই টেমিৰ মুৰ যেন
হ’ল, কাৰ পােৱালীৰ মােল, কোনে বুজে দেহি !
ইয়াত কিবা আছেনে—ভােক বুজি পুৱাবলৈ মন বুজি
দিবলৈ ?
লাবন্য-নহয় ; খাবৰ হে সময় হােৱা নাই।
কচুখাতী—শাহু থকা বােৱাৰী-শাহুৱে মুকলি-
আলে কেনেকৈ মুখ মুকলি হয় ?
লাবন্যমােৰ এতিয়া সহজ হৈছে। হতে
এইটো কৰা ভাল।
| ককিলী-আই-ঐ পেটৰ তােক পেটতে মৰিল।
শুৰি খটা কালত দেহ, এমােত যায় ।
কচুখালী—আই দেউ ! মাত কথাৰ কিমান দুখ
যাও হক বল ; দিনৰ দিনতত তহঁতৰ কথা
চোবালেও ভােক মুগুছে ।
লাবন্য- দুঃখ কষ্ট একো নাই। বাই বা তামােল
এড়ােখৰ খােৱা।
(বটা আনিবলৈ প্ৰস্থান)
