সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:নিবেদন.djvu/৫৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫২
নিবেদন।

আছে যত মান শকতি দেহত,
সকলোৰে আদি বিশাল বিশ্বত,
 বিশ্বৰ অসীম শকতি।


নিজৰ শক্তি।


ভাবি চালে শান্তি লাগে নিজতে নিজৰ
 আমাৰ মনুষ্য দেহাটিক,
আচৰিত কেনেকুৱা ইয়াতেই পাবা।
 বিচাৰিবা যেতিয়া যিটিক।

সংসাৰত যিবিলাক দেখিব লগীয়া
 এই চকুৰেই দেখা পায়,
আমাৰ চকুৰ শক্তি যেনে হ’ব লাগে
 ঠিক তেনে, কম-বেচি নাই।

হাত দুটা হ’ব লগা সমান দীঘল,
 ক’ব লগা মুখে পাৰে ক’ব,
যাব লগা ঠাইলৈ ভৰিয়েই নিয়ে
 পাৰে মনে ভবাক ভাবিব।

যিবিলাক আছে গাত ঠিক মতে আছে
 নাই একো দুখৰ কাৰণ,
বেয়া বুলি কাকো নে'ৰ, আৰু নিবিচাৰি
 থকাৰেই কৰা আচৰণ।