পৃষ্ঠা:নাম-মালিতা.djvu/১১৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

নিৰ বচন সুচয় দিনে ৰাতি। পৰম পাতা আতি কত তা জাতি। আনো যত পূত্ৰ দাৰা ঘনত নিৰত। সবাতে অংম আনো আছে যত যত ৫৪১ শ্ৰীগোবিন্দৰ প পঙ্কজ দুতয়। ভাত যদি শুদ্ধ ভাৱে শৰণ লৱ। সমস্তে পাপত ওদ্ধ হোৱয সাক্ষাত। কহিলে নদ ইটে। ৰূপ তোহ্মাত। ৫৪২ দেৱতো উত্তম হৰি কৰুণ। সাগৰ যাত ইস্তে মুকুত হোৱয় ৰ ৪ যিটো পাপমতি নৰ অতি দুৰাশয়। তাহান পৰন সব খ •আচৰ্য ৫৪ ভজলে তাহাকো ৰক্ষাৰ দেৱৰি ইটো সহ্য নাৰদ জানিবা নিষ্ঠ কবি। সব্ব অপৰাধ যদি কৰি থক্য। সবাকে এৰাইবে কৰি হৰিক জয়। •০০। পশুতো অধম পাপমতি যিটো নৰে। হৰিৰৰ পৰম অপৰাখক আৰে। সিযো যেৰে কৰে ভান নামক আয়। হৰিদ্ৰোহ পাক হয়ে নিও। সমৰে পৰম সুহৃদ হৰি নাম। অমৰন্তে পা ধৰ্ম্ম ৰ্থ মোক কাম