এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭১
নল-দময়ন্তী।
তিন দিন অনাহাৰী, মহাদুঃখে যাওঁ মৰি;
গাৱত শকতি নাহি আৰ।
কুমাৰৰ চাক প্ৰায়, মুণ্ড মোৰ ঘূৰি যায়;
দশো দিশ দেখো অন্ধকাৰ॥
মশকে দংশিলে যাক, কৰা তুমি হাঁ হুতাস;
আবে কিয় ভৈলা নিদাৰুণ।
ত্যজি সব দয়া মায়া, বজ্ৰেৰে বান্ধিয়া হিয়া;
বনে গৈলা কিসৰ কাৰণ॥
ত্যজি পিতৃ মাতৃ ভ্ৰাতৃ, আৰু তনয় দুহিতৃ;
কেৱলে তোমাক কৰি আশ।
আসিলো অবণ্যে মই, সুখ দুঃখ ভাগী হই;
আবে মোৰ তৈল সৰ্ব্বনাশ॥
পতিব্ৰতা ধৰ্ম্ম ধৰি, চৰণত সেৱা কৰি;
একে লগে বঞ্চিবো দুজন।
হেন আশা কৰি মনে, সঙ্গক নেড়িয়া বনে;
গৃহ এড়ি কৈলো আগমন।
যাতনা নসহে আৰ, কহো বাণী সকাতৰ;
ক্ষমা কৰা প্ৰাণপতি মোৰ।
লুকাইয়া আছা যদি, দেখা দিয়া প্ৰাণ পতি;
প্ৰাণ মোৰ কৰে ধৰফৰ॥
ছিঙ্গিয়া প্ৰণয় ডোৰ, পাশ এড়ি গৈলা মোৰ;
আবে মই যাওঁ কৈক লাগি।
